Brussel verzet zich tegen kunstmestvervanger renure

Toelating van renure is een van de weinige lichtpuntjes in het mestdossier, waar Nederland vol op inzet. De Europese Commissie is sceptisch.

De tegenstand in Brussel is zo hardnekkig dat minister-president Mark Rutte zich voor de tweede keer binnen een maand duidelijk uitspreekt voor renure. Rutte schreef eind vorige week een brief aan de Europese Commissie, waarin hij het belang van toelating van renure bepleit. De brief werd dinsdag 20 februari via De Telegraaf openbaar. Eerder heeft de minister-president ook zijn vinger opgestoken met de Nederlandse wens tijdens een Europese top. Naar verluidt heeft hij de kwestie ook besproken met Commissievoorzitter Ursula von der Leyen en de Belgische premier Alexander de Croo.

Geen tijd te verliezen

Dat Rutte zich inzet op dit dossier betekent dat de weerstand in Brussel groot is en dat daarom de druk moet worden opgevoerd. De minister-president schrijft geen brieven over renure als landbouwminister Adema het dossier zelf tot een goed einde kan brengen.

Rutte schrijft dat geen tijd te verliezen is. Hij wil niet wachten met de toelating van kunstmestvervanger renure tot na de evaluatie van de Nitraatrichtlijn. Hij dringt aan op tussenoplossingen. ‘Wij zijn ervan overtuigd dat renure een praktische en concrete oplossing biedt die de groene transitie en boeren op korte termijn kan helpen’, aldus Rutte, geciteerd in De Telegraaf.

Europa-brede landbouwprotesten

In de Nitraatrichtlijn is vastgelegd dat alle producten uit dierlijke mest binnen de regelgeving moeten worden beschouwd als dierlijke mest. Dat betekent dat een stikstofgift met kunstmestvervanger renure valt binnen de maximale gift van 170 kilo stikstof uit dierlijke mest per hectare per jaar.

De minister-president grijpt met zijn brief het momentum aan, dat is ontstaan door de Europa-brede landbouwprotesten. Hij hecht aan het belang van de landbouwtransitie. In de door De Telegraaf geciteerde brief schrijft hij: ‘Boeren in heel Europa zijn op constructieve wijze aan deze transitie begonnen, terwijl ze tegelijkertijd zorgen voor voedselzekerheid. Veel boeren hebben echter ook te maken met kleine marges en hoge administratieve lasten, wat resulteert in zorgen over hun levensonderhoud en een afnemend draagvlak voor de groene transitie. Zij verdienen onze volledige steun.’