Hobby? Serieus werk!

Op de HHH-show zag ik veel koeien zonder enige foktechnische waarde. Stiermoeders liepen er ook niet, want dat zijn tegenwoordig vaak jonge pinken.

In een Chinees dorp staat een fabriek die melkpoeder voor babyvoeding maakt. De fabriek kan niet aan de – vooral –  Chinese vraag voldoen. Opvallend is dat de Chinese klant per se potjes wil met een Nederlandse tekst erop om 100 procent zeker te zijn van de herkomst. Voor het vertrouwen, maar ook voor de show. De potjes staan op het aanrecht, zodat iedereen ze kan zien, net als een Rolex-horloge of Gucci-tas.

Die grote vraag naar poeder is een geweldige opsteker. Omdat er veel wei in wordt verwerkt, ondersteunt dat onze kaasindustrie. Helaas komt dat nog niet tot uiting in onze portemonnee.

Onze sector heeft net een moeilijk jaar afgesloten. Andere sectoren zijn daarmee meer vertrouwd. Als in de varkenshouderij de opbrengst na een prijsdal doorstijgt naar de kostprijs, is er in no time geen rooster of dakplaat meer te krijgen. Als onze akkerbouwcollega’s centen overhouden, sprinten ze naar de dealer voor een nieuwe trekker met nog meer knoppen. De koeienboer redt zich prima met een tweedehandse of een Oost-Europeaan.

Echter, ook melkveehouders hebben een zwakke plek. Fokkerij mag op veel bedrijven alles kosten. Voordat de duurste rietjes in de koe worden geplaatst, zijn al een stamboekinspecteur en een triple A-codeerder langs geweest. Helaas nemen de ki’s de geboren stieren niet allemaal af. Dit is dé kans voor een veehouder om de supergenen exclusief voor zichzelf te houden om zich veel geld te besparen. Maar dat doet de veehouder dan niet. Die gaat liever met de nieuwste rages van de ki’s mee.

Dan zijn er de kostbare fokveeshows als de recente HHH. Op zich fijn zo’n ontmoetingsplek waar eens onafhankelijk van CRV dieren worden getoond, maar wat is de economische waarde? Bij roodbont verschijnen nazaten van Classic in de ring. Een stier die nu bij 1.152 waarnemingen 89 scoort voor mortellaro-gevoeligheid, 94 voor stinkpoot, 92 voor vruchtbaarheid en -0,11 eiwit. Of Talent die ongeveer hetzelfde vererft met ook nog -0,50 vet. Wat te denken van Lawn Boy met -0,71 vet en -0,18 eiwit met 101 benen? Of Jotan die 96 celgetal vererft? Het zijn koeien die geen foktechnische waarde hebben, de meeste hebben laag eiwit.

Bij zwartbont hetzelfde beeld. In de ring dochters van stieren die vaak goed scoren voor frame, type en uier, maar zichzelf onbruikbaar maken door lage scores op managementonderdelen en eiwit.

De tijd dat een eigenaar geld kon verdienen met vooraan meelopen op een keuring, ligt allang achter ons. Stiermoeders vind je er niet meer. De hedendaagse stiermoeders zijn vaak jonge pinken.

Tegen de tijd dat ze afgekalfd zijn en melk produceren, zijn ze al ingehaald door jongere collega’s met een hogere NVI-verwachtingswaarde. Om een fokveeshow echt waarde te geven moet men eens zulke koeien showen.

De mensen die nu koeien in de ring brengen, vinden dit een hobby. Maar elke koe moet geld opbrengen. Een hobby heeft niets met je werk te maken. Darten is een hobby. Veefokken is serieus werk.