‘Stoppen met boeren, het verhaal dat er niet kwam’

Wie met de boerderij stopt, is allang geen eenling meer. Toch wordt het daar niet makkelijker van. Je hele omgeving kan de melkstellen aan de wilgen hangen, als je het zelf doet, voelt dat toch als falen. Hoe diep die gevoelens zitten, beleefde ik onlangs van nabij.

Een veehouder nam contact op. Voor een praatje over een oude foto met daarop een paard met schudder erachter. Ja, zo had hij ook nog gewerkt. Hij had knap koude billen gehad op de stalen zitting, maar ach, wat was het mooi werk geweest.

Geen bedrijfsopvolger; stoppen met boeren

Zo’n tien minuten later bleek waar hij eigenlijk voor belde. Hij eh… was eh… nou ja…, de koeien waren weg. Verkocht. Van de vier kinderen was er niet één die het bedrijf voort wilde zetten. Jammer, ja. Maar zo gaan die dingen. Hij was heus de enige niet en dus had hij na veel slapeloze nachten besloten dat het maar moest gebeuren. Hij zou stoppen. Misschien dat ik zijn levensverhaal wilde opschrijven? Hij had zoveel beleefd, hij dacht dat het wel de moeite waard was.

Natuurlijk spitste ik mijn oren. Ik ben altijd in voor een goed verhaal. De afspraak was snel gemaakt en enkele dagen later reed ik het erf op. De hond blafte, er stoof een koppeltje kippen weg achter een stapel strobalen, het kuilplastic wapperde in de wind. Het was net of dit nog een bedrijf in werking was, alles lag er nog.

Schaalvergroting: op hoogtepunt 90 koeien

In de stal heerste een sfeer of de koeien buiten liepen en elk moment weer binnen konden komen. Pakken kuilvoer stonden nog op de voergang, mest lag nog op de roosters, mussen scharrelden tussen de spanten.

Terwijl we rondliepen, vertelde de boer over de grupstal van vroeger. Hij gebruikte hem nu als garage voor de auto en voor de opslag van van alles en nog wat. Voor de koeien kwam er in de jaren zeventig deze ligboxenstal. Eerst met plek voor 50 dieren, toen 60, toen 80 en op het hoogtepunt stonden hier 90 koeien. Aan de achtergevel was te zien dat er ooit een stuk bij aangezet was.

Praten over je gevoelens en emoties, hij deed het

In die tijd groeide ook het machinepark. De trommelschudder stond achter op het erf te roesten, wat van recenter datum was had een plek onder een dak.

Affijn, we liepen, en praatten en dronken koffie. Deze boer leek me volkomen open en transparant over zijn beslissing. Een stopper volgens het boekje. Praten over je gevoelens en emoties, hij deed het.

Ook ik hoorde in de stal de echo van de leegte

Thuis begon ik meteen met schrijven, maar het verhaal heb ik niet afgemaakt. ’s Avonds ging mijn telefoon. Het was de boer die er toch vanaf wilde zien. Een verhaal in Boerderij had de kroon op zijn werk moeten worden en stoppen was allesbehalve dat.
Ik begreep hem. Ook ik hoorde in de stal de echo van de leegte. Het verhaal kwam er dus niet. Nog niet. Misschien ooit, als hij gewend is geraakt aan zijn nieuwe leven. En als hij echt gelooft dat hij niet gefaald heeft maar een ondernemersbeslissing heeft genomen.

Dat BBB zo hoog scoorde bij de verkiezingen is voor sommige boeren reden hun vlag weer rechtop te hangen. Hoe hangt de vlag er nu bij?