Je kind heeft diesel gedronken, wat nu?

Elke ouder weet het: kinderen zijn razend nieuwsgierig en watervlug. Even niet opletten en ze zijn foetsie. Dat is op zich niet erg, maar wat spoken ze dan uit? Trappen ze onschuldig rondjes op de driewieler of neuzen ze rond in de werkplaats waar toevallig net even een jerrycan afgewerkte olie binnen handbereik staat?

1 op de 8 ziekenhuisopnames van kinderen heeft betrekking op vergiftiging

Dat benzine, olie en smeermiddelen, de zogenaamde bos-stoffen, achter slot en grendel behoren te staan, dat is wel bekend. Hetzelfde geldt voor medicijnen, bestrijdings- en schoonmaakmiddelen. Maar het ongeluk zit in een klein hoekje. Even de gedachten er niet bij, even weglopen om een erfbetreder te woord te staan en hup, het nieuwsgierige kind dat net in de buurt is, kan de dop van een fles draaien en hem aan de mond zetten. Meestal is het dan geen ranja.

Vooral alcoholvergiftigingen

Jaarlijks worden er 240.000 letsels van kinderen tot 18 jaar in het ziekenhuis behandeld, daarvan komen er 140.000 op de spoedeisende hulp terecht. Dat zijn niet allemaal vergiftigingsgevallen, het merendeel betreft letsel als gevolg van een val. Eén op de acht ziekenhuisopnames heeft betrekking op vergiftiging, wat het aandeel agrarische kinderen hierin is, wordt niet apart bijgehouden. De meeste vergiftigingen zijn alcoholvergiftigingen, kinderen ontdekken thuis de drankkast van hun ouders en laten zich gaan met de inhoud.

Probeer te achterhalen hoeveel en wat het kind heeft binnengekregen

Op boerenbedrijven gaat het vermoedelijk vaker om andere stoffen. Te denken valt aan medicijnen, diesel, gewasbeschermingsmiddelen, zuren om de melkmachine te reinigen of bijvoorbeeld muizen- en rattenkorrels. Dat alles moet buiten bereik van grijpgrage kinderhandjes worden opgeborgen in een kast of ruimte die op slot kan. De sleutel moet – eveneens buiten bereik van kinderen – worden weggehangen.

Let op de symptomen

Mocht het de onderzoekende kleuter toch gelukt zijn om een gevaarlijke stof in zijn of haar mond te stoppen, blijf dan te allen tijde rustig. Paniek werkt averechts. Probeer te achterhalen hoeveel en wat het kind heeft binnengekregen en bewaar de verpakking of het etiket om aan een arts te kunnen laten zien. Die zal verder willen weten hoe oud het kind is, wat het weegt en wat de symptomen zijn. Afhankelijk van hetgeen is ingeslikt of aangeraakt, is dat benauwdheid, duizeligheid, zwalkend lopen, moeite met slikken, brandblaren op de huid en in de mond of hevige buikpijn. Goed om te weten is dat symptomen ook later nog op kunnen treden als het om ratten- of muizengif gaat of als er slechts een beetje van de gevaarlijke stof is opgegeten of gedronken.

De arts zal ook vragen of het slachtoffer sloom of bewusteloos is. Leg in dat geval het kind nooit op zijn of haar rug. Er is altijd een mogelijkheid van braken wat bij een rugligging tot verstikking kan leiden. Wek het braken ook niet zelf op tenzij de arts dat adviseert. Meestal doet dit meer kwaad dan goed, een bijtende stof moet dan namelijk weer terug door de slokdarm en kan dan opnieuw schade aanrichten aan het weefsel. Laat een kind dat sloom of bewusteloos is ook geen water drinken of de mond spoelen met water want ook dan is er kans op verslikken en verstikken.

Mond goed naspoelen

Is er een gevaarlijke stof via de mond opgenomen, dan is het advies vrijwel altijd om het kind de mond goed te laten spoelen met water en dat water vervolgens uit te laten te spugen. Drinken kan met name bij olie-achtige stoffen zorgen dat die bovenop de maaginhoud gaan drijven. En dat kan weer braken en ademhalingsmoeilijkheden veroorzaken. Bij niet olie-achtige stoffen als spiritus, kan drinken juist wel goed zijn, hierdoor verdunt de stof in de maag en wordt de schade beperkt.

In overleg met de arts kun je het kind soms ook Norit geven. Dit is actieve kool waar allerlei stoffen aan binden zodat ze niet meer opgenomen kunnen worden door het lichaam. Koolstof bindt lang niet alles, maar het is goed om het standaard in huis te hebben. Norit is zonder recept verkrijgbaar bij de drogist en apotheek.