‘IJspret’ in de Eifel

In Nederland is het winters, maar hier in de Eifel gaat dat nog wat harder. De min 20 hebben we al gehad. En als dan de verwarming uitvalt…

De afgelopen dagen heeft het hard gewaaid. Zo koud als vorige maand was het echt niet, maar gevoelsmatig leek het wel zo door de schrale, harde wind. Een leiding in de kalverstal is dan ook kapotgevroren. En dat terwijl deze stal aan het woonhuis vastzit en de buitenmuren meer dan 110 centimeter dik zijn. Dat die muur zo dik is, weet ik doordat de elektricien laatst mopperde dat hij met een boor van die lengte niet door de muur heen kon komen. Ook de kraan naast de tussendeur naar het woonhuis moest worden ontdooid.

Maar het valt allemaal nog mee in vergelijking met vorige maand. Toen stapte ik ’s morgens na het melken naar binnen en merkte dat de bezems in de nog natte emmers vastgevroren zaten, en dat in de bijruimte in het woonhuis! Je staat dan vreemd te kijken. Omdat het in de stal zo koud was, leek het in huis warmer. Maar dat was dus niet zo. De verwarming deed het niet deed en pas toen de temperatuurmeter van het water in de verwarmingsinstallatie onder de 10 graden stond kreeg ik de verwarming weer aan.

Vreemd. We hadden net 5.000 liter olie ingeslagen, dus daaraan kon het niet liggen. De startmotor had wel lang werk voordat de installatie aansloeg. In huis zaten de ijsbloemen tegen de ramen. We hebben wel een houtkachel maar die functioneert niet. Onze voorgangers hebben namelijk alle schoorstenen volgegooid met het puin van zolder, zijnde restanten van het dak dat jaren geleden door brand was verwoest. Daar wordt je humeur op zo’n moment niet beter van. Maar ja, de centrale verwarming deed het. De monteur is voor de zekerheid nog even langs geweest, maar kon geen mankement vinden.

Buiten min 20, binnen net zo koud

Diezelfde nacht werd ik wakker door de kou. Alweer die verwarming uit. Toen ik naar beneden liep, viel het me op dat er ijspegels aan de buitendeur hingen, maar wel in de gang zelf! Tot 5 uur heb ik geprobeerd de verwarming aan te krijgen maar dat lukte niet. Wat een ellende. Meer dan minus 20 graden buiten en binnen vroor het ook, voor mijn gevoel dan. Om half 9 was de verwarmingsmonteur er. Hij constateerde dat de startmotor van de oliegestookte verwarming (een enorme kast) kapot was. Tja, wat doe je dan? Dat ding is meer dan 20 jaar oud en een vervangende motor, nee daar was niet zo maar aan te komen vertelde hij.

Stoomtrekker biedt uitkomst

In de verwarmingsruimte was het inmiddels net zo koud als buiten. Ook in huis waren de ramen van boven tot onder met ijsbloemen bezet. De verwarmingsmonteur kreeg de startmotor heel even werkend door met de schroevendraaier een slag tegen de propeller te geven. Maar hij liep meteen weer vast. Tja, wat nu?

De monteur en ik keken tegelijk naar de oude Wilesco-stoomtrekker en het bijbehorende flesje olie dat ik in het verwarmingshok voor ons zoontje had verstopt. Dat was het! Het flesje olie was snel gepakt en de startmotor gesmeerd. Warempel, de motor sloeg aan, en liep als een zonnetje! “Lang leve de Wilesco-olie!” Riep ik opgelucht.
Jongens wat is dat toch heerlijk als het weer warm in huis word!
De verwarmingsmonteur is nog op zoek naar een goed functionerende tweedehands motor. Hopelijk vind hij er eentje…

Foto: Monique Vos