Redactie
Robert Prins
freelance redacteur
Opbouw van de agrarische sector in Zimbabwe met Nederlandse tintjes. Kennisoverdracht en goed functioneerde tweedehandsspullen krijgen een herbestemming.
Zimbabwe, waarvan de naam in de lokale taal (Shona) “Zim’ba-bwe” betekent – wat zich vertaalt naar ‘huizen van steen’ –, ligt in het zuidoosten van Afrika. Het land is tien keer zo groot als Nederland en heeft dertig miljoen inwoners, van wie velen jong zijn. Na de onafhankelijkheid in 1980 belandde Zimbabwe tussen 2000 en 2009 in een ernstige crisis. Deze periode kenmerkte zich door landonteigeningen, hyperinflatie, een ineenstortende economie en een werkeloosheidscijfer van meer dan 80%. Hoewel de bevolking over het algemeen kalm van aard is, ervaart de auteur van deze fotoreportage tijdens een rondgang met een adviseur en handelsman, dat de samenleving bestaat uit een complex netwerk van relaties en belangen, waarbij de belangen van de regering en machthebbers op de voorgrond staan.
Landbouw in Zimbabwe met Nederlandse tintjes
De landbouw in Zimbabwe was eens de ruggengraat van de economie. Het land stond bekend om zijn tabak, die tot de beste ter wereld behoorde. Echter, de landonteigeningen van de vroege jaren 2000, waarbij veel commerciële boerderijen werden onteigend, hebben een zware tol geëist van de agrarische sector. Ondanks deze uitdagingen werkt het land aan het herstel van de landbouw, waarbij de nadruk ligt op zowel voedselzekerheid als exportgewassen.
Nederland speelt een belangrijke rol in de heropleving van de zuivelsector in Zimbabwe. Veel melkveehouders in het land maken gebruik van tweedehands melkkoeltanks en melkstallen die afkomstig zijn uit Nederland. Daarnaast heeft de Nederlandse expertise bijgedragen aan verbeteringen in de voeding en ruwvoerwinning voor het vee. Dit door het geven van adviezen over het correct inkuilen van gras. Dis is essentieel voor het behoud van voerreserves in droge periodes.
Na de start van de crisis in Zimbabwe kromp de melkveehouderij sterk. Op een bedrijf nabij hoofdstad Harare werden eens 20.000 koeien gemolken en al het ruwvoer geproduceerd. Het hele bedrijf ging ter ziele. Nu staan er enkele kleine melkveebedrijven met tientallen koeien.
Op uitnodiging van de Zimbabwaanse zuivelsector is er een beurs georganiseerd om de opbouw van deze sector te ondersteunen. In de afgelopen jaren is er, met financiële steun vanuit het buitenland, Holstein en Jersey melkvee uit Zuid-Afrika aangekocht.
Een kleine boer bezit doorgaans minder dan 10 koeien en maakt gebruik van melkbussen om de melk te transporteren of te verkopen. De melk wordt verkocht voor ruim 60 eurocent per liter, waarvan de winstmarge voor de veehouder ongeveer 10% bedraagt.
Melkveehouders die een groter bedrijf runnen, beschikken over melkkoeltanks. Veel van deze tanks zijn tweedehands en komen oorspronkelijk uit Nederland. Ondanks de soms onbetrouwbare stroomvoorziening in het land, draagt de melkkoeltank bij aan een betere kwaliteit en houdbaarheid van de melk.
Als je 35 melkgevende koeien hebt dan is een melkstal handig en praktisch. Ook de melkstallen komen tweedehands uit Nederland, samen met kennis over bouw en inrichting daarvan.
Een minimelker is erg praktisch. Dit komt niet alleen door arbeidstechnische voordelen, maar ook omdat de moderne melkkoe niet is gefokt voor handmatig melken. Een voorbeeld hiervan is de kleinere speen waarmee het hedendaagse melkvee zich onderscheidt.
Het inkuilen van veevoer, zoals gras, is een praktijk die al decennia lang wordt toegepast. Echter, niet altijd met het gewenste resultaat. Als het gras te droog is of niet goed is aangereden, kunnen broei en schimmels de voerreserves voor de droge perioden aantasten. Voor advies over voeding en ruwvoerwinning heeft men onder andere een beroep gedaan op Nederlandse expertise.
De maisteelt met druppelirrigatie lijkt de toekomst te hebben. Er zijn drie oogsten mais per jaar mogelijk. Druppelirrigatie is kostbaar om aan te leggen maar geeft wel een hoge opbrengst per liter water.
Water is een knelpunt maar niet het grootste probleem. In de heuvels en bergen valt in het natte seizoen voldoende water en ook zijn er ondergrond grote waterreserves. Maar de opslag en het vasthouden van water voor het droge seizoen, vraagt nog wel om de nodige aandacht.
Dankzij de ondernemingszin en kennis van ondernemers worden er nieuwe bedrijven opgericht met ligboxenstallen voor 25 tot 50 dieren. Een uitdaging daarbij is echter het gebrek aan traditie en infrastructuur, waardoor het personeel vaak niet de kennis en ervaring heeft om de dagelijkse behoeften van de dieren te herkennen.
De landelijke melkproductie is 92 miljoen kilogram per jaar en het doel is om 130 miljoen kilogram per jaar te produceren. Genoeg voor huidige – zeer lage – melkconsumptie in Zimbabwe. Melk is beschikbaar in winkels waar schappen vol staan. De keuze is echter beperkt.
Ondanks correcties voor hyperinflatie en het schrappen van meerdere nullen op bankbiljetten, is de impact van inflatie in Zimbabwe nog steeds merkbaar. Tijdens een winkelbezoek wordt het duidelijk: 7000 Zimbabwaanse dollars zijn gelijk aan 1,22 Amerikaanse dollar. Hoewel de Amerikaanse dollar het gewenste betaalmiddel is, ontbreekt vaak het wisselgeld. Hierdoor wordt er flexibel omgegaan met aankopen, door soms een product meer of minder te nemen om tot het juiste bedrag te komen.
Boerderij
Beheer
WP Admin
Bewerk bericht
Ik zie dat web links niet doorgestuurd worden: google op Sable meat outgrowers en innscor PHI voor wat voorbeelden van recente ontwikkelingen.
De blanke boeren zijn van Zimbabwe meest naar andere Afrikaanse landen vertrokken en de meesten willen niet terug keren. Een andere gefaalde natie is het Zuid Afrika van Nelson Mandela waar blanke boeren tegenwoordig ware vestingen moeten maken van hun bedrijven om te kunnen overleven. De media praat liever niet over wat er van Zuid Afrika geworden is omdat er van dat land niets positiefs te melden is.
Zimbawe, eens Rhodesië het welvarendste landbouw land van Afrika, die voor een groot deel van de Afrikaanse bevolking had kunnen voeden, moet nu met Nederlandse kennis en koeien weer op poten worden gezet.
Hoe triest dat we hebben laten gebeuren wat er in dat land is gebeurd, Blanke boeren vermoorden en de grond ten dienste stellen van de inheemse bevolking die wel iets wisten van landbouw, maar niet van Hoe leidt ik een boerenbedrijf en boven al tegen gewerkt door de Cultuur. Een cultuur van wie werkt moet de niet werkende familie onderhouden. Dus binnen enkele jaren was het land van Export land een Import land geworden met Honger en afhankelijk van Hulporganisatie, die niet verder kwamen dan pappen en nat houden.
Dag Han: toch een paar nuanceringen vanuit Uzbekistan! De tabak productie is weer op oude niveau, inderdaad met veel kleine producenten, misschien met minder dure ‘grades’ dan vroeger (orange, lemon etc.) maar het is er toch wel. Command Agriculture programma klinkt eng want overheid gaf leningen voor zaad kunstmest etc. (kwam ook vaak te laat door slechte logistiek), maar er was toch weer een bumper crop mais. De slachtkuiken sector ontwikkelt outgrower modellen, waarbij kleine boeren geholpen worden met advies, voor-financiering en gegarandeerde markt: met vallen en opstaan maar er zijn goede voorbeelden ) en ja: ook de nodige uitdagingen- hoe om te gaan met de voortschrijdende corporate agriculture cultuur, die land, markt en resources naar zich toetrekt ) maar ach- zeggen we in Nederland ook niet gekscherend dat we veel “RABO-boeren” hebben? Als je in de buurt bent moeten we maar eens bijpraten onder het genot van groene thee (of wat anders). Hartelijke groeten!deze reactie is automatisch gemodereerd