Deuro

Het opsplitsen van de euro is een gevaar voor de vrede.

Ik had een halfjaar geleden niet gedacht dat de euro zo onder druk kon komen. Ook al heb ik er zelf bij de invoering ervan voor gewaarschuwd. Als zwakke landen niet meer kunnen devalueren, dan moeten ze hervormen en bezuinigen. Hun economie valt dan stil of gaat zelfs krimpen, zo worden ze nog minder concurrerend. Dus nog meer bezuinigen, en uiteindelijk sociale chaos, protesten, stakingen en oproer. Precies zo lijkt het nu te gaan.
Er wordt zelfs hardop nagedacht over het vervangen van de euro door de neuro: een gezamenlijke munt van sterke eurolanden. De zwakke landen zouden dan elk weer een eigen munt krijgen, of een gezamenlijke, de zeuro. Met de z van zuiden. Voor onze agrosector is allebei even erg. Geregeld devaluaties in gebieden waarnaar we exporteren, veel extra onzekerheid en periodiek gesloten grenzen.
Grote vraag is dan in welke categorie Frankrijk terecht zou komen. Van oudsher was Frankrijk een land dat zijn concurrentiepositie met devaluaties in stand hield, dus horen ze in de zeuro. Politiek is dat nauwelijks denkbaar, de hele Europese samenwerking is ooit opgezet om nieuwe oorlogen tussen Frankrijk en Duitsland te voorkomen. Maar inmiddels is niets meer ondenkbaar. En welke landen hebben dan nog wel een sterke munt? Ik schat zo in dat de neuro zich beperkt tot Duitsland en Nederland. Dan zijn we terug bij de situatie van voor de euro, toen de gulden gekoppeld was aan de D-mark. Ik heb al een naam voor die nieuwe munt, de deuro.
Als Frankrijk niet tot de sterke landen zou behoren, is dat overigens een ramp die de landbouwsector ver overstijgt. Dan wordt het tijd af te reizen naar Nieuw-Zeeland. Dat deden veel Nederlanders in de tijd van de Koude Oorlog. Ze waren serieus bang voor een derde wereldoorlog. Als die tijden herleven, is het nu zaak om goed Engels te leren. Nieuw-Zeeland staat bekend om zijn goede melkveebedrijven. Hoewel, ook om zijn zwakke munt, ook een zeuro.