Alice in Dairyland

Hoe belangrijk is de landbouw in het dagelijkse leven van de consument? De landbouw in Wisconsin (VS) laat zich vertegenwoordigen door een slimme ambassadrice.

Vaak wordt negatief nieuws gepubliceerd met daarin mishandelde dieren of de ‘slechte’ omstandigheden waarin dieren worden gehouden. Daarnaast is het beeld van veel consumenten dat aardappelen en fruit geteeld worden met behulp van bestrijdingsmiddelen. Alsof dat nog niet genoeg negatieve publiciteit is, verwachten consumenten dat meer dan de helft van producten in de schappen van de supermarkt afkomstig is uit het buitenland. Niets is minder waar, veel producten komen juist van eigen bodem en worden verwerkt tot allerlei voedingsmiddelen. Om de consument beter te informeren is in Wisconsin al voor de 63ste keer een ambassadrice bekroond tot ‘Alice in Dairyland’.

Alice heeft doorgeleerd

Christine Lindner is die eer dit jaar toebedeeld. Christine is niet de eerste de beste. Ze studeerde in 2006 cum laude af aan de universiteit van Wisconsin, met als specialisme een graad in de agrarische journalistiek. Anders dan in de eerste jaren wordt bij de huidige verkiezingen van Alice in Dairyland minder op het uiterlijk gelet, maar meer op de inhoud. De nieuwe ambassadrice wordt aan de hand van cv’s en persoonlijke interviews bepaald.

Als ambassadrice is Christine woordvoerster voor de landbouw van Wisconsin in naam van het ministerie van landbouw, handel en consumentenbescherming. Ze reist door de hele staat, de natie en zelfs de wereld over op zoek naar producten. Ze presenteert nieuws en achtergrondinformatie in verschillende media. Ook het opleiden van studenten en groepen die geïnteresseerd zijn in het wel en wee van de agrarische sector, behoort tot haar taken.

Niet alleen wat je van ver haalt

Wat het werk van Alice in Dairyland zo interessant maakt, is dat zij de landbouw zo belicht dat de consument zich een voorstelling kan maken van wat er allemaal mogelijk is in eigen land, staat of zelfs dorp. Als voorbeeld: aardappelen van een akkerbouwer worden bewerkt in een aardappelfabriek 10 kilometer verderop. Daar worden ze geschild, gebakken en op smaak gebracht tot uiteindelijk krokante chips verschijnen. De verpakking, van een verpakkingsfabriek 32 kilometer verderop, wordt gevuld met de chips. Via het plaatselijke distributiecentrum reist het product naar de supermarkt, waar een klant de zak chips koopt. De argeloze consument heeft geen idee van de processen die eraan vooraf gaan. Tot Alice arriveert, want zij maakt een flitsende reportage van al deze handelingen. Alice doet verslag op televisie, in presentaties of ze bezoekt locale beurzen en markten. Daar kan de consument proeven van de producten die voor hem al zo bekend zijn, maar met meer achtergrondinformatie ineens totaal anders lijken.

Nu verwacht ik dat menig Boerderij-lezer bij dit voorbeeld zal denken: ‘maar dit is toch al lang bekend?’. Dat klopt. Wij kennen de processen, maar kent de consument ze ook? En, weten wij werkelijk waar al onze producten vandaan komen? Want van welke melk wordt Old Amsterdam-kaas eigenlijk geproduceerd? Waar komt onze biefstuk vandaan? Ikzelf kan niet met zekerheid zeggen dat ik van alle zuivel, vlees of groente die ik eet weet waar ze geproduceerd zijn.

Staan voor wat je produceert

Door de herkomst te belichten en de informatie te delen komen de producten dichter bij de consument. Zo kweek je vertrouwen en wek je nieuwsgierigheid. Er zijn geen mooie praatjes nodig om mensen te laten zien dat wij goed voor onze sector zorgen. Als we de consument op een leuke en spontane manier laten ervaren waar de landbouw voor staat en waarom we er zo trots op zijn, wordt misschien minder aandacht gevestigd op ‘goudvissen die rondjes zwemmen in een kom’, maar meer onderzoeksgeld geïnvesteerd in het vinden naar een oplossing voor ziektes als MKZ of blauwtong.

Ook zijn er tegenwoordig zo veel varianten van producten te koop, dat er voor ieder wat wils is. Van onbespoten groenten tot tofuburgers, of spareribs van varkens die zijn gehouden in een modderpoel. In de huidige economische omstandigheden is het niet eens zo’n gek idee om nieuw werk te creëren. Naast het houden van een natuurcamping, kan promotie van de landbouw een neventak zijn. Laten we onze krachten bundelen. Op naar een markt waarin de Nederlandse consument de producten uit eigen land waardeert en benut. ‘Klara in Koeland’? Wie zal het zeggen.