‘Landbouwakkoord geklapt, wat wil de landbouw?’

Als we de aanbevelingen van Remkes blijven volgen, zou er dus dit najaar best weer gepraat kunnen worden, zoals Van der Tak suggereerde. Een tweede aanbeveling van Remkes – een ruime opkoopregeling voor piekbelasters – is intussen ook opgevolgd. Er is een ‘Landelijke beëindigingsregeling veehouderijlocaties met piekbelasting’.

Ben je nu blij als je als ‘piekbelaster’ wordt gekwalificeerd of ben je blij als dat net niet is gelukt?

De moeilijkheden gaan al direct over de vraag: wie is precies piekbelaster? Uit de Aerius-module is dat kennelijk niet zonder meer af te leiden. Weer een non-discussie dus. Ben je nu blij als je als ‘piekbelaster’ wordt gekwalificeerd of ben je blij als dat net niet is gelukt? Ik zou denken het eerste, want dan is de vergoeding voor de beëindiging van je bedrijf wat hoger.

Mij ontgaat eigenlijk helemaal wat er nu zo woest aantrekkelijk is aan deze regeling. Je laat je rechten vervallen (tegen marktwaarde), voor de stallen ontvang je 120% van de gecorrigeerde vervangingswaarde (volgens een tabel) en een bijdrage in de sloopkosten. Vergunningen worden ingetrokken, grond en woning mag je houden. Maar de belastingdienst komt gewoon langs. Ook krijg je geen vergoeding voor inkomensschade of andere schade (zoals bij onteigening).

Met de vrijwillige opkoopregelingen zullen we de stikstofbelasting zeker niet voldoende terugdringen

De verwachting over de belangstelling voor de regeling is trouwens al meteen niet hooggespannen, ook niet bij de minister. Met de vrijwillige opkoopregelingen zullen we de stikstofbelasting zeker niet voldoende terugdringen. Maar ook dat is al tijden bekend. De boeren doen uit zichzelf niets.

Terug in de tijd

En er is nu al weer vier jaar tijd verspild. Ik las in de krant een citaat uit 1905. Toen moest ik weer aan Remkes denken, die in zijn rapport schreef: ‘Er is geen boer te vinden die niet om de natuur geeft’. Het citaat (van Jules Renard): ‘Boeren vormen misschien de enige mensensoort die niet van de natuur houdt en er nooit naar kijkt’.

Beiden hadden niet voor 100% gelijk, maar er zijn altijd uitzonderingen. Toch denk ik dat Renard toen al realistischer was dan Remkes nu. Daarom is de inzet van LTO (laat de boeren zelf bepalen hoe ze de doelen willen realiseren) ook niet zo erg kansrijk. En van een verdienmodel voor de boeren en tuinders is het in de onderhandelingen ook niet gekomen.

Tja, en wat moet er dan nu gebeuren? Kortom: wat wil de landbouw, nu duidelijk is geworden dat men niet alle kosten van vergroening op de maatschappij kan afwentelen?