Winst van stieren vervliegt snel

Eigen stieren geven snel honderden euro’s per jaar lagere kosten. Maar als er ongelukken gebeuren, betaal je het duizendvoudige aan leergeld.

In de zomerperiode loopt ons drachtige jongvee in een aantal natuurweides. Ook de dekstier is mee de weide in om de jongste pinken drachtig te maken en te controleren. Hij is anderhalf jaar oud. De stier wordt nog onderzocht op genetische merkers en dan kan hij over een tijdje weg.
Op deze leeftijd, zo tussen 18 en 22 maanden oud, wil ik dergelijke stieren ook een keer kwijt. In dit geval gaat het stiertje mogelijk naar een ki-station. Meestal koopt de handelaar hem terug of anders rest niets dan slachten. De opbrengst na slacht valt vaak tegen omdat een dekstiertje niet goed classificeert. Dat kan ik wel verbeteren, maar dan moet ik hem eerst gericht afmesten. Dan wordt hij echter alleen maar ouder en dus gevaarlijker.
Ieder jaar verliezen we wel weer een collega die verongelukt door omgang met een stier. Meer dan een collega raakt jaarlijks ernstig gewond. Dat vind ik niet vreemd. Het is bijna net zo gevaarlijk om bij een stier vanaf ongeveer 21 maanden in het hok te gaan als wandelen tussen de leeuwen of bij een koppel tijgers in een kooi.
De stier is de leider en beschermer van zijn dames. Regelmatig wordt er al jongvee van hem tussenuitgehaald. Die dieren zijn ook nog drachtig van hem. Dat weet hij zelf niet, maar zijn onderbewustzijn wel. Puur uit bescherming en omwille van de handhaving van zijn positie loopt hij meteen naar je toe als je het hok in gaat om boxen schoon te maken. Hij blijft je exact volgen en wacht zijn kans af.
Gelukkig hebben we dus een vastzethek. Maar mocht hij twijfels krijgen over zijn macht, dan geeft ie even een duwtje. Tenminste, een duwtje voor zijn gevoel. Maar voor een mens komt dat duwtje hard aan. Lig je eenmaal op de grond, dan kunnen een paar extra duwtjes je ribben of rug breken. Overigens valt een stier liever niet een jonge vent aan maar een vrouw, een oudere man of kinderen.
Kinderen zijn sowieso een risicogroep. Wij zijn er altijd wat beducht voor als ze hier komen. Ondanks waarschuwingen dat ze niet bij de dieren in het hok mogen komen, niet op de gewikkelde balen mogen klimmen en niet mogen spelen in het hooi en stro, gebeurt dat allemaal toch.
Ik heb mijn neefjes en nichtjes wel eens laten zien wat er gebeurt als een baal vanuit de voorlader van 4 meter hoogte op de grond valt. Bij een stapel balen kan er altijd een op scherp staan, doordat deze verschoven is tijdens het aanpikken. Ik ben ook wel eens met een trekker over een appel gereden en heb wel eens een ei op de grond laten vallen. Dit om ze het effect te laten zien wat er met hun kinderhoofd gebeurt als ze geen helm op hebben tijdens het crossen en op de betonvloer vallen.
Ik vertel het allemaal wel aan de jeugd, maar echt luisteren, doen ze niet. Meestal vind ik later overal stille getuigen van illegale aanwezigheid.
Vaak hoor ik dat ouders afspraken maken met hun kroost. Maar ja, daar hielden wij ons vroeger toch ook niet aan? Welnee. En onze ouders luisterden ook al niet naar hun ouders. Maar goed ook natuurlijk. Als we altijd de adviezen van onze ouders opvolgden, zou onze huidige welvaartsmaatschappij helemaal niet bestaan en liepen we nog rond in berenvellen. Dus halen de kinderen de bal die in de stal terechtkomt toch maar op. En waar zat die stier of jongenskoe, ook al weer?
Toch is het in de meeste gevallen de boer die gewond raakt door een stier. Meestal dus omdat de stier net te lang is gebleven. De gevolgen van zo’n ongeval zijn vaak verstrekkend. Gedurende lange tijd moet de bedrijfshulp ingeschakeld worden. Of het vee moet verkocht. Of de hele boerderij. Dit laatste is in de huidige onroerendgoedmarkt geen prettig vooruitzicht. De waarde van de stallen en de voeropslag kan in verreweg de meeste gevallen meteen geheel afgeschreven worden. En zo kan de paar honderd euro winst van een eigen stier duizendvoudig als verlies bij ons terugkomen.