Boerderij
Opvolger Gijs: ‘Het is oneerlijke concurrentie in de EU’
Om toch boer te kunnen blijven, zoekt Gijs naar andere gewassen, zoals energiemais. ‘Dat leverde best leuk geld op.’
Als de regels in de hele EU hetzelfde waren, dan wist Gijs de Zwart het wel: het huidige bouwplan aanhouden en loonwerk zelf gaan doen. Maar ja, de regels zijn niet gelijk en dus zoekt hij naar andere manieren om boer te kunnen blijven.
Lees verder onder de foto‘s.
Als ik het bedrijf overneem, verander ik …
“Het mooiste zou zijn als de regels in Nederland gelijk zouden zijn aan die in de hele EU waardoor er een eerlijkere Europese markt komt. In dat geval zou ik hetzelfde bouwplan aanhouden als nu. In plaats van werk uit te besteden aan de loonwerker, zou ik dat liever zelf oppakken en daarbij ook meer loonwerk voor derden doen. Dan kom je nog eens van je erf af. Ik ben graag onder de mensen. Maar de regels in de EU zijn niet gelijk en de prijzen houden ook niet over. Het is oneerlijke concurrentie maar als je boer wilt blijven, zul je moeten veranderen en ik zou dat doen door bijvoorbeeld enkele energiegewassen te telen. Vorig jaar zijn we al begonnen met mais, daar is biobrandstof van gemaakt en dat leverde best leuk geld op.”
Mijn grote voorbeeld is …
“Nou, mijn vader eigenlijk wel. Van hem heb ik zoveel geleerd, net als van iemand waar ik veel help.”
Het mooiste werk vind ik …
“Bieten rooien. De machine is zo groot en als het lukt om de bodem zo min mogelijk te belasten, de bieten met weinig tarra te rooien en het land mooi vlak achter te laten, dan is dat echt heel mooi.”
Ik heb een hekel aan …
“Aardappelen sorteren. Aan de band, binnen in de schuur, het is niet mijn ding. En je hebt al gemerkt dat de regelgeving me behoorlijk frustreert. Ik maak me echt veel zorgen over de toekomst van de landbouw in Nederland, geen sector wordt zo hard aangepakt als de onze. Daarom ben ik voor de regio Zeeland regiobeheerder van Agractie. Ik ben persoonlijk geen voorstander van vernielingen aanrichten met trekkers. Mijn manier is meer om goed onder woorden te brengen dat het beleid niet deugt en dat we als boeren niet over ons heen laten lopen.”
Als ik een miljoen win in de loterij dan …
“We hebben twee locaties. Bij één zou ik een huis bouwen waar ik zelf kan wonen. Wat overblijft, investeer ik in het bedrijf. Ik wil het machinepark graag up-to-date houden.”
Over vijf jaar dan …
“Lastig te zeggen, maar ik hoop dan nog met mijn vader samen het werk te doen. We zijn heel verschillend; we vullen elkaar goed aan.”
Dit artikel is onderdeel van de rubriek De opvolger. Ook meedoen? Mail je naam, leeftijd, soort bedrijf en telefoonnummer naar margreet.welink@misset.com.
Beheer
WP Admin
Bewerk bericht
pootgoed is niet Gijs zijn ding, verder is het bedrijf te klein voor de toekomst en sleutelen aan een oude bietenrooier??? daar zou ik niet vrolijk van worden
Verkoop de zaak en ga in noord frankrijk verder met 400-500 ha.
Energiemais, nog een aantal jaren en dan komt men er weer achter dat het een flop was net als biomassa trouwens, subsidie, subsidie, subsidie heeft niets met een beter milieu te maken.
Leuk te lezen dat er nog jongeren zijn die het vak, akkerbouw, omarmen en ervoor willen gaan. ik ben na de acties van eind vorige eeuw tot de conclusie gekomen, dat de politiek, gedomineerd door stedelingen, zich van acties en ongenoegen/ frustraties van de producenten van grondstoffe voor de biobased economie (boeren) niets aantrekt. Politiek is niet meer dan Knopen Tellen en steeds weer rekenen “Hoe blijf ik in mijn zetel met bijbehorende voordelen”. Dit betekent eenvoudig kiezers tellen en dan vallen de verdeelde boeren af als interessante groep. De mondiale voedselzekerheid is wel gewaarborgd ook zonder Nederlandse boeren.