Op vakantie met Kanniet en Wilniet

Iets niet kunnen is vaak hetzelfde als iets niet willen. Geldt dat ook voor de boerenvakantie?

Voor ons burgers is het simpel. Je weet een jaar van tevoren wanneer je vakantie hebt en die weken ben je dan dus ook echt vrij. Je schakelt de telefoon door, zet de mail op automatisch beantwoorden en dat is het wel zo ongeveer. Voor boeren ligt het een stuk lastiger. Of toch niet?

Ooit was ik bij een grote pluimveehouder die ook ruim van tevoren opschreef wanneer hij er even tussenuit wilde. Vervolgens hield hij er rekening mee door net die twee weken geen kippen in de schuur te hebben. Twee weken vrijwillige leegstand dus. Goed, hij derfde inkomsten maar daar zat hij niet mee. Het was volgens hem een kwestie van keuzes maken en prioriteiten stellen.

Er zijn meer boeren die er zo over denken. Een melkveehouder had een tip: hij zorgde dat er in zijn vakantieweken niet gekuild hoefde te worden. Voor vertrek had hij het gras in de kuil. Misschien was het iets te vroeg gemaaid, maar het zat onder plastic en dat was een zorg minder. Ook zorgde hij dat in zijn vakantie de melker niet met een kalvende koe zat. Hoe? Door te schuiven met het inseminatiemoment. Inderdaad, soms liet hij een koe bewust drie weken lopen. Kostte geld, ja. Maar niet alles draait om geld, was zijn stelling. Er is ook nog zoiets als plezier hebben in het leven.

Dat is zo. Toch zijn er ook boeren die het niet voor elkaar krijgen om even de boel de boel te laten. Ze kunnen plannen wat ze willen, het geld is er gewoon niet. Zeggen ze. Zou dat echt zo zijn? Je kunt voor weinig geld een weekje op een sobere camping staan. Zou elke boer die zegt dat hij niet op vakantie kán, niet eigenlijk bedoelen dat hij liever niet wil? Gewoon omdat hij het thuis het allerfijnst vindt én omdat hij het bedrijf eigenlijk aan niemand anders toevertrouwd?