Is coöperatie middel of doel? (8)

Leden willen geen aansprakelijkheid meer in de coöperatie. Het vermogen in de dode hand is in feite een vervanging van die aansprakelijkheid.

Hoe groter de coöperatie, hoe groter dit vermogen moet zijn.

Daar komt een tegenstrijdigheid. De leden zijn de eigenaar van de coöperatie. Het vermogen in de dode hand is gevormd door deze leden. Het is dus hun geld. Ze kunnen er echter geen enkele recht op laten gelden. Als ze stoppen met het bedrijf is al dat geld weg, foetsie, verdwenen. Anderen maken er goede sier mee.

Dat zijn dan de directeuren en besturen. Die hoeven jaarlijks geen dividend uit te keren. Ze hebben niet de hete adem van de aandeelhouders in de nek. Een stukje van het rendement keren ze uit als nabetaling, de rest wordt toegevoegd aan het eigen vermogen. Zo wordt het vermogen in de dode hand steeds groter.

Fout. Het versluiert de resultaten. Als er een marktconforme prijs wordt uitbetaald of berekend moet een particuliere onderneming nog dividend uitkeren aan de aandeelhouders. Coöperaties met vermogen in de dode hand hoeven dat niet. Dat maakt luie directeuren.

Bovendien, boeren willen de coöperatie best wel financieren. Kijk maar naar Delta Milk. Grote belangstelling, terwijl wel mee moet worden gefinancierd. Daarom moet bij coöperaties de volledige winst op naam van de leden komen.

Daarnaast een pleidooi om dat ook te doen met het vermogen van de coöperaties. Forfarmers doet het al. Het kan ook. Dr. G.J.H. van der Sangen draagt daar in zijn publicaties voortreffelijke oplossingen voor aan.

Doen dus.