Redactie
Annemiek Jorritsma
freelance redacteur
Wonen en werken op hetzelfde erf, wat doet dat met de relatie tussen man en vrouw ? Joost en Merel Stroomer vertellen wat leven en werken op een boerderij voor hen betekent.
Joost: ‘Het heeft ons zoveel rust gebracht’
“Mijn hoofd staat nooit stil. Mijn werk is het creëren van werk voor onze cliënten. Daar ben ik continu mee bezig. Merel is mijn agenda en zorgt voor structuur. Zij regelt alles tot in de puntjes. En ze is bovendien heel erg zorgzaam.
Er is veel geïnvesteerd in dit bedrijf waar ik nu als vierde generatie mag werken. Daarom was het besluit ook zo moeilijk om te gaan stoppen met melken. In 2022 werd Merel ziek. Toen zijn de kaarten weer opnieuw geschud. Alles werd me een beetje te veel. Moesten we zo wel door blijven gaan, vroeg ik me af. Toen ik in 2023 voor de derde keer op de trekker zat om actie te voeren, dacht ik: we moeten het anders gaan doen. Alle negativiteit die in de sector hangt, ik was er klaar mee.
Toen de melkrobot stuk ging, was dat letterlijk de laatste druppel. Ik heb meteen doorgepakt. In één etmaal heb ik het voer, de koeien, en de rechten verkocht, de melkrobot uitgezet en het land verhuurd. En als ik dan nu terugkijk, heeft het ons zoveel meer rust gebracht.
Joost: “Ik ontwikkel nieuwe projecten zoals een voedselbos.”
Met de zorgboerderij is gelukkig wel een inkomen te verdienen. Door ons land te verhuren en de maximale mestplaatsingsruimte te benutten, levert dat ook het nodige op. Nu de koeien weg zijn, ben ik nieuwe dingen aan het bedenken die zorgen voor terugkerende werkzaamheden voor de cliënten. Zoals het aanleggen van een voedselbos.
Mijn ouders zijn in 2016 verhuisd naar een ander huis. Mijn vader werd wethouder. Hij komt hier nog regelmatig langs. Toen de koeien er nog waren, had hij nog wat meer klusjes. Nu komt hij meestal rond koffietijd en brengt hij cliënten naar huis. Hij kan erg goed met ze.
‘Ik heb Merel leren kennen op de HAS. Een toptijd’
Ik praat graag met mensen en wil het contact met de buitenwereld niet missen. Ik probeer daarom ook andere dingen ernaast te doen. Zo zit ik in de ledenraad van AB Vakwerk en heb ik gisteren weer een presentatie over onze zorgboerderij gegeven in Leeuwarden, waar ik aan de HAS heb gestudeerd. Daar heb ik Merel ook leren kennen. Een toptijd hebben we daar gehad. Het is leuk om dan nog eens met de oud-leraren een kop koffie te drinken en goede tips te krijgen van studenten die nieuwe ideeën voor ons bedrijf hebben.
Ik ontspan door lange wandelingen te maken. Ik geef me soms op voor een 100 kilometerloop. Ook ben ik regelmatig aan het fitnessen. Maar verder is vooral mijn bedrijf mijn hobby.”
Lees verder onder de foto
Joost (41) en Merel Stroomer (38) wonen in Oterleek (N.-H.) samen met hun zoon Joost (9) en dochter Joanne (7). Ze runnen een zorgboerderij Polderpracht met kippen, alpaca’s, geiten, koeien en paarden. De 30 hectare bouwland wordt grotendeels verhuurd. In de tunnelkas wordt met cliënten groenten geteeld, waarvan de productie naar de voedselbank gaat. Ook worden er eieren geproduceerd voor de voedselbank. De zorgboerderij biedt daarnaast kleinschalig onderwijs aan kinderen die zijn uitgevallen in het speciaal onderwijs.
Merel: ‘Joost, vol ideeën maar heerlijk chaotisch’
“Joost zit altijd vol met ideeën, maar hij is daarnaast ook nogal chaotisch. Ik denk dan: maak je ook een keer iets af. Verder is hij erg flexibel, is overal voor in en zegt vaak ergens ‘ja’ op. Ik regel onze vakanties en uitjes, hij vindt alles prima. ’s Avonds kan hij uren op Marktplaats scrollen. Dan haalt hij een houtklover op uit Friesland of een trekker uit Groningen. Ook tijdens de verbouwing van ons huis vond hij allerlei mooie spullen.
Ik ben opgegroeid op een akkerbouwbedrijf in het conservatieve Hoekse Waard. Ik moest dan ook wel even wennen aan de directe manier van communiceren hier in Noord-Holland. Toen we hier kwamen wonen, woonden we achter op het erf en woonden Joost’ ouders nog in het voorhuis. Je zit letterlijk achteraf, ik moest dan ook echt even mijn draai vinden. Je hebt hier van die grote vriendengroepen waar je tussen moet zien te komen. Dat is best lastig.
‘Ziekte leerde mij kiezen voor mezelf’
Merel: “Mijn ziekte leerde me prioriteiten te stellen.”
In januari 2022 werd ik ziek. Dan ga je pas echt realiseren wat je belangrijk vindt in het leven en hoe je de tijd wilt indelen. Ik kies sindsdien veel gemakkelijker voor mezelf en besteed tijd aan leuke dingen doen. Werk is niet alles en al helemaal niet als je er dan ook nog maar zo weinig geld mee verdiend. Ik zag wat het met Joost deed, de financiële onzekerheid rondom de boerderij. Het is dan goed om na een paar slechte nachten slapen de knoop door te hakken.
Ik werk op dinsdag en donderdag op de administratie van een verpleeghuis. Het is fijn om ook nog een leven buiten de deur te hebben en met collega’s te kunnen praten. Op vrijdag kook ik altijd met de cliënten met groente uit onze kas en dan eten we ook met elkaar hier aan de keukentafel. Ook ga ik wel eens met ze naar een tuincentrum of een kringloopwinkel. Ze hebben allemaal een verleden en zijn vaak erg sociaal beperkt. Als we dan aan het shoppen zijn en ik kan ze wat geven, word ik daar heel vrolijk van. En zij ook. Ik zie ze hier op de boerderij helemaal opbloeien. Helemaal als ze met de dieren bezig zijn.
Ik tennis twee keer in de week en vind het leuk om vrijwilligerswerk te doen voor school of de jeugdvereniging in het dorp. Met de studentengroep uit Leeuwarden hebben we nog steeds contact. Binnenkort gaan we met zijn allen een weekendje weg.”
Op hun zorgboerderij Polderpracht in Oterleek telen Joost en Merel Stroomer samen met cliënten groenten in een tunnelkas, waarvan de opbrengst naar de voedselbank gaat.