Foto: Ruud Ploeg BoerenlevenAchtergrond

Boerin Manon: we stopten niet vrijwillig

Na moeilijkheden met de bank stapten ze over op vleesvee. ‘Onze klanten reageren positief.’

Manon Kloosterman (46) woont met echtgenoot Bert-Jan (49) en hun vier kinderen in Hellendoorn (Ov.). Ze hebben in maatschap een vleesveebedrijf met 100 Aberdeen Angus-koeien, de Kloostermansweide. Het werk op de boerderij doen ze samen, daarnaast is Bert-Jan zzp’er en werkt Manon in de ambulante geestelijke gezondheidszorg. - Foto's: Ruud Ploeg

Manon Kloosterman (46) woont met echtgenoot Bert-Jan (49) en hun vier kinderen in Hellendoorn (Ov.). Ze hebben in maatschap een vleesveebedrijf met 100 Aberdeen Angus-koeien, de Kloostermansweide. Het werk op de boerderij doen ze samen, daarnaast is Bert-Jan zzp’er en werkt Manon in de ambulante geestelijke gezondheidszorg. – Foto’s: Ruud Ploeg

Het is een genot om naar te kijken, de rode en zwarte Aberdeen Angus-koeien die grazen in het natuurgebied langs rivier de Regge. “Bert-Jan vond vleesvee in de natuur altijd al wel mooi, maar hij zei er steeds bij: dat is iets voor later. Toen we noodgedwongen besloten met het melkvee te stoppen, zei ik: waarom doen we het niet nu?”

Stoppen met melkvee, het zijn maar drie woorden, maar ze hebben een veelvoud aan betekenis. Want nog niet zo lang leden hielden de Kloostermans melkvee. “Dat was onze passie en we hadden de ambitie om te groeien.” In het landbouwontwikkelingsgebied van Hellendoorn bleek dat mogelijk. Ze bouwden er een stal voor 500 koeien. “Het was een modern bedrijf, mooi ingepast in het landschap en met veel aandacht voor dierenwelzijn. Iedereen zag het zitten, ook de bank.”

Manon Kloosterman tussen het vleesvee.

Manon Kloosterman tussen het vleesvee.

Jarenlange strijd

In 2010 startten ze officieel. Manon en Bert-Jan werkten met plezier. “Het was stress maar wel een leuke vorm van stress.” Financieel ging het echter stroef, de inkomsten die ze hoopten te krijgen via regelingen op gebied van landgoederen en rood-voor-rood vielen tegen door ineengestorte huizenprijzen. Daar kwam bij dat de melkprijs ook nog eens daalde. Kortom: het zat niet mee, maar er bleef uitzicht op een opgaande lijn. “Technisch gezien draaiden we namelijk erg goed. En toch ging de bank ineens moeilijk doen.”

Werd ons duidelijk dat de bank van intensieve bedrijven afwilde

Wat volgde was een jarenlange strijd. “We wisten zeker dat onze opzet kón, als we van de bank maar wat meer tijd zouden krijgen. Maar die kregen we niet, het werd ons duidelijk dat ze van de intensieve bedrijven af wilden. Dat was enorm frustrerend.”

Om afleiding te hebben, zocht en vond Manon een parttime baan buiten het bedrijf. Bijzonder was dat ze toen door de buitenwereld pas echt gezien werd als boerin. “Ik werkte thuis volledig mee, maar toen ik een baan kreeg, zeiden mensen: zo, dan heb je het zeker wel heel erg druk. Terwijl die baan juist een zekere rust gaf. Dat is nog steeds zo, het werk is heel afgebakend, als je thuiskomt is het klaar.”

De rode en zwarte Aberdeen Angus-koeien grazen in het natuurgebied langs rivier De Regge.

De rode en zwarte Aberdeen Angus-koeien grazen in het natuurgebied langs rivier De Regge.

Advocaat

Manon vertelt rustig en nuchter, maar dat is deels schijn. De stress van de afgelopen jaren, de frustratie, het wantrouwen tegen mensen die het beste met je voor zeggen te hebben, het is nog niet helemaal weg. “Met de bank zijn we nog niet klaar. Onze advocaat en Bert-Jan regelen het verder, zelf probeer ik me er zo min mogelijk mee te bemoeien. In plaats daarvan richt ik me zoveel mogelijk op de toekomst.”

Die toekomst gaat nu over het vleesvee dat zij en Bert-Jan duurzaam en extensief houden. “We hebben samen deze nieuwe stap gezet en we zetten ook samen de schouders eronder.”

Huisverkoop loopt goed

Dat de verkoop van de zelfgemaakte producten goed loopt, is een extra stimulans. “De catering die we waren begonnen ligt door corona stil, maar de huisverkoop gaat door corona juist heel goed. Mensen kopen meer lokaal en daar profiteren we van. Ik maak stoofpotten, hachee, ragout, noem maar op. Het kant-en-klare loopt echt als een trein en de positieve reacties zijn erg leuk.”

Het rechtstreekse contact met de klanten is een groot verschil met de vorige bedrijfsopzet. “Toen ging de melk in een grote tank en werd opgehaald. Het was een anoniem product. Nu zijn we erbij van begin tot eind. We kunnen klanten alles vertellen over ons vlees, de transparantie is maximaal.”

Het bedrijf is nu volledig extensief, een groot verschil met het intensieve melkveebedrijf dat ze in 2010 waren begonnen.

Het bedrijf is nu volledig extensief, een groot verschil met het intensieve melkveebedrijf dat ze in 2010 waren begonnen.

Acceptatie blijft moeilijk

Hoewel de nieuwe stap bewust gezet is, blijft alles wat er gebeurd is, moeilijk te accepteren. Ook de dag dat de koeien opgehaald werden, staat nog scherp op het netvlies. “De veestapel was in zijn geheel verkocht aan een boer in het buitenland. Roemeense chauffeurs kwamen de dieren halen. Ze hadden zelf eten en drinken bij zich en na het inladen, nodigden ze ons uit voor een biertje en een hapje. Dat was een klein lichtpuntje in een heel negatieve tijd. Of we ooit naar onze koeien zijn wezen kijken? Nee. Het was een dieptepunt in ons leven, maar we moeten door en we willen positief blijven.”

Niet te veel achteromkijken maar de blik vooruit richten, het lukt steeds beter. “Vooral Bert-Jan heeft het er nog steeds moeilijk mee, maar onze beslissing om met extensief vleesvee te beginnen, was goed. We zijn er nog niet, er valt nog veel te leren en te ontdekken, maar daar hebben we allebei veel zin in.”

Manon verwerkt het vlees tot ragout, stoofpot, goulash en nog veel meer. "Het kant-en-klare loopt als een trein."

Manon verwerkt het vlees tot ragout, stoofpot, goulash en nog veel meer. “Het kant-en-klare loopt als een trein.”

‘Emigreren was ook altijd onze droom’

Manon Kloosterman bestiert in maatschap het vleesveebedrijf de Kloostermansweide.

Welke bladen lees je?
“Ik volg vooral veel op sociale media. Nieuws van Boerderij, Nieuwe Oogst en Veeteelt en zo. Verder lees ik veel opinies over boeren en af en toe ga ik heerlijk op de bank met een Libelle of Margriet.“

Wat voor opleiding heb je gevolgd?
“HBO-SPH, dat staat voor Sociaal Pedagogische Hulpverlening.“

Wat voor kleding draag je het liefst?
“Door de week kies ik voor praktisch: een spijkerbroek met trui. Maar op zondag trek ik graag een leuk jurkje aan. We hoeven dan toch verder niets.“

Wat voor auto rijd je?
Een Mercedes. Geen idee wat voor type, dat boeit me niet. De auto is groot genoeg om er allemaal in te kunnen, er past zelfs een fiets in als het moet. Eerlijk gezegd had ik het liefst een klein autootje gehad, maar dat is bij ons gewoon niet handig.“

Wat is je favoriete tv-programma?
“Ik Vertrek. Emigreren was ook altijd onze droom, we waren ooit bijna naar Duitsland vertrokken. Het avontuur trok en dat doet het nog steeds wel een beetje.”

Bekijk ook de fotoreportage uit 2010 van het melkveebedrijf: Zelfbedachte megastal voor 500 koeien

Dit is een artikel in de Boerenleven-rubriek 'Boerin'. Meer verhalen uit deze rubriek vind je hier.

Beheer
WP Admin