‘Boerendochters worden tekortgedaan’

Ooit zat ik bij een boer achter op de fiets, op weg naar een weitje achteraf waar zijn pinken liepen. Hij wilde ze per se laten zien, er was iets met een bijzondere kleurslag geloof ik. Zorgvuldig bond hij een oud koedek op de bagagedrager zodat ik wat zachter zou zitten en hup, daar gingen we. Geen moment heb ik gedacht: wat als deze man een engerd blijkt? Natuurlijk gebeurde er niks. Hoewel, was dat wel zo natuurlijk? Deze man had niets kwaads in de zin maar zo natuurlijk was en is dat helemaal niet.

Aandacht voor geweld tegen vrouwen

De laatste tijd is er veel aandacht voor geweld tegen vrouwen. Macho’s, liefst in groepen, benaderen vrouwen door naar ze te sissen, vlak achter ze te lopen, obsceniteiten in hun oren te fluisteren, in hun billen te knijpen en zo meer. De berichten lijken vooral afkomstig uit de grote steden, maar het is naïef om te denken dat het op het platteland niet voorkomt.

Mij is het in elk geval weleens overkomen. Een voorbeeld. Tijdens mijn opleiding aan de HAS, toen nog in Deventer, was ik als meisje een zeldzaamheid. Er waren klasgenoten die zich kennelijk enorm stoer voelden als ze mij aanspraken met de afkorting KOHP. Dat stond voor ‘K*t Op Hoge Poten’. Hoewel ik er niet erg onder gebukt ging, vond ik hun vrouwbeeld wel hoogst merkwaardig.

Het is naïef om te denken dat het op het platteland niet voorkomt

Dit waren ook de jongens die zonder blikken of blozen vertelden dat ze thuis in huis ‘geen flikker uitvoerden want de huishouding, dat deed hun moeder allemaal wel’. Zij, de zoons, de mánnen, zij waren er voor het echte werk. Ze gooiden bieten voor de koeien nog voor ze ’s ochtends naar school afreisden en als ze eind van de middag thuiskwamen, kwakten ze hun tas onder de kapstok en doken meteen de melkput in.

‘Gewoon een lief meisje’

Wat er van ze geworden is, weet ik niet. Misschien zijn het wel brave huisvaders inmiddels. Mochten ze dochters hebben, dan hoop ik dat ze die meegeven dat vrouwen niet minder zijn dan mannen en dat ze er niet zijn om de vaatwasser in- en uit te ruimen. Ook hoop ik dat ze er niet automatisch vanuit gaan dat dochters geen interesse hebben om het bedrijf over te nemen. Deze gedachte is helaas erg hardnekkig. Het begint al in de wieg. Als daar een jongetje ligt, is er een opvolger, hoera. Als er een meisje ligt, is het gewoon een lief meisje.

Het begint al in de wieg. Als daar een jongetje ligt, is er een opvolger, hoera. Als er een meisje ligt, is het gewoon een lief meisje.

Dat automatisme moet echt verdwijnen, meisjes worden ermee tekortgedaan. Ik heb in al die jaren dat ik bij Boerderij werk te veel boerendochters gesproken die zich een tweederangskind voelden, omdat alle aandacht uitging naar de opvolger. En dat was dan hun broer of broertje. Zelf hadden ze ook wel gewild, maar ze werden nooit gehoord en nooit gezien. Je zou denken dat de capaciteiten voor ondernemerschap niet tussen iemands benen zitten maar tussen de oren. Maar helaas werkt het nog steeds niet zo.