1956: Thomasslakkenmeel strooien

Het strooien gebeurde meestal in de winter; de situatie op de foto wijkt in die zin af van de destijds gangbare praktijk. Het was een grauwgrijs poeder, ofwel ‘meel’. De term ‘slakken’ slaat op de grondstof waarvan het gemaakt werd: hoogovenslakken, overgebleven bij de productie van staal volgens het Thomas-procedé.
_{Tekst gaat verder onder de foto}

Tot 1950 is Thomasslakkenmeel als fosfaatkunstmest erg veel gebruikt. Daarna nam het af, mede doordat het niet oplost in water en maar langzaam vrijkomt voor het gewas. – Foto: Misset

Kalk

Behalve veel fosfaat, bevatte het meel ook veel kalk. Op de van oudsher zure zandgronden, maakten boeren er dan ook graag gebruik van. Het was de meest populaire kunstmest, op de tweede plek stond superfosfaat.

Het Chemisch Weekblad gaf in 1954 een overzicht van de toename in gebruik. In 1905 werd door boeren in Nederland van deze stoffen samen 240.000 ton gebruikt. Twee derde hiervan was Thomasslakkenmeel. In 1925 was het totale verbruik opgelopen naar 570.000 ton en in 1928 was het zelfs 700.000 ton. Dat was het hoogtepunt, hierna zette een lichte daling in tot 600.000 ton per jaar.

In het jaar van de foto gebruikten boeren samen ongeveer 350.000 ton Thomasslakkenmeel. Dat dit aandeel niet verder steeg, had deels te maken met de staalproductie die op een bepaald moment gelijk bleef.