Spruiten direct van het land in kleinverpakking

Akkerbouwers Gilles Klompe en Frans van der Linde in Dreischor (Zld.) telen samen spruiten en leveren deze schapklaar af.

Foto

Gilles Klompe en Frans van der Linde in Dreischor (Zld.) telen en verwerken samen 60 hectare spruiten. De overige akkerbouwteelten doen ze onafhankelijk van elkaar.
Foto: Anton DIngemanse
Met een gangetje van 400 meter per uur worden de spruiten geoogst. Een hectare levert afhankelijk van ras en plukdatum 20 à 25 ton spruiten op. Ondanks de natte bodem veroorzaakt de zelfrijdende, op rupsen staande Tumoba-oogstmachine geen insporing.
Foto: Anton DIngemanse
De machine oogst vier rijen tegelijk. Het seizoensgebonden werk op de plukmachine wordt gedaan door medewerkers die zijn ingehuurd via een detacheringsbureau.
Foto: Anton DIngemanse
De pas geoogste spruiten in de kipper. Twee keer per dag komt er een volle kipper met ongeveer 10 ton spruiten naar het bedrijf om te worden gesorteerd.
Foto: Anton DIngemanse
Via een dichte opvoerband worden de spruiten de sorteerlijn ingevoerd. Bij het doorlopen van het sorteerproces wordt gebruikgemaakt van de zwaartekracht. Zo staat de eerste sorteerunit op het hoogste punt en komt het gesorteerde product in een krat op de begane grond.
Foto: Anton DIngemanse
Op de eerste sorteerunit worden de spruiten via een rollensorteerder op maat gesorteerd. Er wordt gesorteerd op drie maten: fijn (18-22 millimeter), middel (23-30 millimeter) en groot (31-40 millimeter). Ook voor 41 millimeter en oplopend is sorteren mogelijk, maar voor grove spruiten is nauwelijks markt. Deze gaan meestal weg als veevoer.
Foto: Anton DIngemanse
De gesorteerde maat die verder verwerkt wordt, komt op een geperforeerde band en gaat de volgende sorteerunit in. Hier volgt sortering op kleur en vorm.
Foto: Anton DIngemanse
In deze unit worden van elke spruit zes opnamen gemaakt. De data gaan naar een computer. Spruiten die niet voldoen aan de kleur – te geel, bruin of zwart – of een afwijkende vorm heeft, zoals te losse spruiten, steentjes, slakken enzovoort worden eruit geblazen.
Foto: Anton DIngemanse
Daarna volgt nog een laatste controle. Medewerkers halen er met de hand de laatste ongerechtigheden uit.
Foto: Anton DIngemanse
Het krat met gesorteerde spruiten wordt gelabeld en is klaar voor de volgende verwerking.
Foto: Anton DIngemanse
De gesorteerde spruiten in het krat staan klaar voor verwerking in de inpaklijn.
Foto: Anton DIngemanse
Met een kantelaar wordt een krat op de aanvoerband van de inpaklijn geleegd.
Foto: Anton DIngemanse
Voor de spruiten daadwerkelijk in de inpaklijn komen, worden ze nog eens bekeken op ongewenste afwijkingen.
Foto: Anton DIngemanse
De aangevoerde spruiten worden eerst verdeeld over veertien sleuven. Van hieruit vallen ze in bakjes van waaruit de verpakking wordt gevuld. De vulcomputer bepaalt wanneer en uit welke sleuf er enkele spruiten mogen vallen om tot het exacte vulgewicht te komen.
Foto: Anton DIngemanse
Deze partij wordt afgevuld in zakjes van 500 gram. Elk gevuld zakje weegt 504 gram, precies door de vulcomputer bepaald.
Foto: Anton DIngemanse
De gevulde zakjes gaan vervolgens in kistjes. Zakjes die gekreukt of niet goed gesloten zijn of waar nog een verkeerde spruit in zit, worden apart gelegd. De inhoud van deze zakjes gaat nog een keer over de lijn.
Foto: Anton DIngemanse
Deze partij gaat naar Duitsland. Hij wordt binnen enkele uren opgehaald en hoeft daarom niet de koeling in. Deze spruiten liggen de volgende dag in de schappen van Duitse supermarkten. Met deze inpaklijn onderscheiden Klompe en Van der Linde zich van veel andere telers. Zij leveren een product dat zo het supermarktschap in kan.
Foto: Anton DIngemanse
Spruiten die niet binnen enkele uren worden afgeleverd, gaan in de koeling op een temperatuur van 3,5 graden. Op de voorgrond staat een partij losse spruiten in kistjes bestemd voor een groentehandel die onder andere een regionale supermarktketen belevert.
Foto: Anton DIngemanse