Mijn verandering: gestopt met het bedrijf

Bert Pappot denkt nog dagelijks terug aan zijn tijd als zeugenhouder. De geur van het jonge grut in de kraamstal. Het geluid van knorrende zeugen en smakkende biggetjes. Het gezicht van glanzende biggen op de klep van de vrachtwagen. “Bij het afleveren van mooie en gezonde dieren was ik ontzettend trots. Dat soort dingen maakt het boerenbestaan zo mooi. Ik mis het nog iedere dag.”

Geen spijt

Toch neemt Pappot het weloverwogen besluit te stoppen als varkenshouder. Daar heeft hij geen spijt van, ook al denkt hij met weemoed terug aan het vak dat hij 25 jaar lang heeft uitgeoefend. In het slechte varkensjaar 2015 ziet Pappot hoe meerdere varkenshouders depressief worden. Een aantal bedrijven gaat failliet. Dat grijpt hem aan en zet hem aan het denken. “In tijden van crisis gaat je saldo snel achteruit. Dat heb je niet in de hand, ook al werk je hard en let je strikt op de kosten. Dat vond ik altijd erg vervelend.”
Artikel gaat verder onder de foto.

Bert Pappot (44) woont met zijn gezin in Eibergen (Gld.). Hij verkocht zijn zeugen en werd burger. Het gezin woont nog op de boerderij. Bert heeft wat hobbyvarkens en wil er in de toekomst zo’n 25 biologische zeugen bij. – Foto: Jan Willem Schouten

Roer omgooien

In 2016 staat hij voor de keuze om zijn bedrijf te updaten en te verdubbelen naar 800 zeugen. Maar Pappot ziet ervan af en besluit het roer om te gooien. “Ik vond de financiering te hoog. Daar lag ik ’s nachts wakker van. Dat gaf voor mij de doorslag om iets ander te gaan doen. Het was een rationele beslissing om de zeugen te verkopen.” Zijn accountantskantoor begeleidt hem bij het traject van bedrijfsbeëindiging. “Dat heeft me echt goed geholpen.”

Nieuwe baan

De keuze om afscheid te nemen van het boerenbestaan geef Pappot nieuwe energie. Hij vindt snel een nieuwe baan. Sinds maart dit jaar werkt hij als zeugen- en biggenspecialist bij Trouw Nutrition. Dat bevalt hem uitstekend. Hij geniet van het omgaan met mensen, het begeleiden van bedrijven en het boeken van resultaten. Toch moet hij ook flink wennen aan zijn nieuwe leven. “De regelmaat van het leven als varkenshouder is weggevallen. Daar raakte ik toch wel even van in de war.”

Rouwproces

Mede dankzij de hulp van een coach lukt het Pappot om de overgang van boer naar burger op succesvolle wijze te maken. Daarbij helpt het hem dat hij open en eerlijk over zijn gevoelens kan praten. “Ik heb er enorm veel baat bij, ook al zijn het soms best emotionele gesprekken. Al tijdens een van de eerste praatsessies brak ik. Dat is ook niet gek als je bedenkt dat mijn bestaan gigantisch is veranderd. Ik beschouw het afscheid van mijn leven als varkenshouder ook als een soort rouwproces.”

Kinderdagverblijf

Pappot vertelt openhartig over zijn beslissing om te stoppen. Hij is blij dat er financiële ruimte is om samen met zijn vrouw Veronica en hun 3 kinderen op de boerderij te blijven wonen. “We zaten ook niet in geldnood. Ik deed voerproeven en genereerde daarmee extra inkomsten. Mijn vrouw heeft daarnaast een kinderdagverblijf aan huis.” De laatste biggen gaan dit voorjaar voor een goede prijs weg. Ook de verkoop van productierechten, zeugenstapel en stalinrichting zorgen voor financiële armslag. “Gelukkig zijn de zeugen niet voor de dood weggegaan. Dat maakte het afscheid een stuk draaglijker.”

Opvolging

Pappot weet dat de nodige varkenshouders met het idee rondlopen hun bedrijfsvoering te beëindigen. Aan hen wil hij meegeven dat stoppen zeker niet het einde van de wereld betekent en juist nieuwe kansen biedt. Dat heeft hij zelf ervaren. Maar toch: als er een zekere opvolger klaar had gestaan, dan was Pappot een andere weg ingeslagen. “Ik heb een zoon van 8. Als hij 10 jaar ouder was geweest en een toekomst in de varkenshouderij had gezien, dan had ik die financiering wel aangedurfd. Honderd procent.”