Compromis biologische EU-regels wordt lastig

Een compromis over een nieuwe verordening voor de biologische landbouw in de Europese Unie is in de maak. Maar het eindresultaat is nog niet in zicht.

Aan staatssecretaris Martijn van Dam (Economische Zaken) zal het niet liggen. Hij wil de onderhandelingen tussen de lidstaten, het Europees Parlement en de Europese Commissie over een nieuwe verordening voor de biologische land- en tuinbouw nog voor het eind van het Nederlands voorzitterschap tot een goed einde brengen.

‘Liever een maand later dan een slecht resultaat’

Dat is niet zo eenvoudig, bleek woensdag tijdens een discussie bij het Europees congres voor de biologische sector in Driebergen. Europarlementariër Martin Haüsling, die namens het Europees parlement de onderhandelingen voert, sluit niet uit dat de partijen er niet voor de zomer uitkomen. Hij wil liever een paar maand langer doorpraten, dan met een slecht resultaat in het parlement terugkomen, zei hij.

Nog geen compromis residuenregels

Er ligt een compromis over de regels voor ingevoerde producten van buiten de Europese Unie, onthulde directeur-generaal Hans Hoogeveen van het ministerie van Economische Zaken. Maar als het gaat om de regels over residuen (afkomstig uit de gangbare landbouw) op biologische producten, is nog te weinig voortgang geboekt, om van een compromis te kunnen spreken. Probleem bij de residuen is dat de huidige voorstellen de last van de vervuiling bij de biologische ondernemer leggen, terwijl het vaak gangbare ondernemers in de buurt zijn, die de residuen veroorzaken.

Problematische tegenstelling rondom residuen

Europarlementariër Haüsling: “Maar de oplossing is ook niet dat de biologische boer tegen zijn buurman zegt: u mag uw gewas niet bespuiten. Pesticiden zijn echter niet het probleem van de biologische sector, maar van de gangbare boeren. Het is raar dat Europees commissaris  Vytenis Andriukaitis geen problemen te hebben met het gebruik van onkruidbestrijder glyfosaat, terwijl hij aan de andere kant vindt dat de biologische sector strenger moet zijn op residuen. Dat is een problematische tegenstelling, waarbij alle risico’s bij de biologische sector worden gelegd.”