Opbloeiende kinderen

De zorgboerderij werd bijkans doodgeknuffeld. De overheid stond klaar met subsidie. Tijden veranderen. De bezuiniging op de zorg hangt als een donkere wolk boven de sector. Zorgboerin Reini Jansen uit het Friese Parrega aan het woord over de gevolgen voor haar zorgkinderen.

“Er komen nu al kinderen op onze zorgboerderij waarvoor we geen geld krijgen. De bezuinigingen zijn al begonnen. Maar wat moeten we dan? Een kind dat hier al jaren in de weekeinden en vakanties met veel plezier komt logeren, die kun je toch niet weigeren? Willen we niet, kunnen we niet.

Van andere zorgboeren hoor ik hetzelfde. Ook zij hebben cliënten waarvoor niet meer wordt betaald. Noem het idealisme, misschien is het niet professioneel, maar wij doen de deur niet dicht.
Maar als straks het zorgbudget van al onze zorgkinderen verdwijnt, dan is het echt afgelopen. Ik moet er niet aan denken. Dat is een drama voor de kinderen, voor hun ouders ook. En voor ons niet te vergeten. Wij doen dit met enorm veel plezier.

De knoop is nog niet doorgehakt. Als zorgboeren proberen we een voet tussen de deur te krijgen. Er worden bijeenkomsten gehouden, petities geschreven, acties voorbereid. Nee, ik ben helemaal geen demonstrant, maar als het moet, dan ga ik de straat op. Niet op de barricade, maar net erachter. We hadden al een pleegzoon in huis, en we zorgden voor een kind uit de familie. Toen mijn eigen kinderen het huis uit gingen, hebben wij de stap gezet naar een echte zorgboerderij, een neventak naast de melkveehouderij.

Wij fungeren in feite als logeeradres voor kinderen met een lichamelijke of geestelijke beperking. Ze komen in het weekeinde en in de vakanties. Twee kinderen wonen permanent bij ons.
Syndroom van Down, autisme, ADHD, PDD-NOS, aangeboren geestelijke afwijkingen, van alles tref je hier aan. Op onze boerderij komen ze tot rust. We hebben een groot huis, een enorm erf, koeien. Elke dag kent hetzelfde ritme: melken, eten, koffie drinken. Rust, regelmaat en ruimte, kinderen bloeien op. Ze kunnen helpen met de koeien, maar als ze liever een hut bouwen op de hooizolder is het ook goed. Of ze gaan met een bootje de vaart op. Hier kan ontzettend veel, en ze zitten elkaar zelden in de weg. Plek zat.

Trouwens ook de ouders en de broertjes en zusjes van onze zorgkinderen komen dan tot rust. Een keer in de twee weken of in de maand kunnen de ouders hun andere kinderen wat extra aandacht geven. Dat hebben die broers en zussen wel verdiend, want een zorgkind trekt veel aandacht naar zich toe, de andere kinderen komen veel tekort.

Voor de ouders is het leven zwaar. Als hun kind bij ons is, hebben ze even tijd voor zichzelf. Dan kunnen zij er de rest van de week ook beter tegen.

De weekeinden en vakantieweken dat onze zorgkinderen hier zijn, zijn wij continu in beeld. Dat is het voordeel van de kleinschalige opvang zoals wij die bieden. In een instelling draaien de medewerkers diensten. Na acht uur komt de volgende opdraven. Ik ben er gewoon altijd, 24 uur per dag, en mijn man ook. De enkele keer dat we ergens heen moeten, springen onze eigen kinderen in. Dat zijn geen vreemden voor hen, integendeel.

Al onze zorgkinderen hebben een zogeheten Persoonsgebonden Budget (PGB). Hun ouders kunnen met dat budget zorg inkopen, naar eigen keuze. Zij doen dat dus bij ons. Juist in die PGB’s wordt nou gesneden. De regering zegt dat ze de budgetten niet afschaffen, maar de verantwoordelijkheid ergens anders leggen, namelijk bij de gemeenten. Hebben ze creatief bedacht, maar de werkelijkheid is dat ze de gemeenten geen geld geven om deze nieuwe verantwoordelijkheid in te vullen. Veel zorgboerderijen gaan dan verdwijnen.

Ik vraag me trouwens af of er wel sprake is van een bezuiniging. Want wat gaat er straks gebeuren? De ouders van onze zorgkinderen kunnen het straks niet meer trekken. Misschien komen onze kinderen dan in een inrichting terecht. Dan is de overheid heel wat meer geld kwijt. Ze denken in Den Haag alleen maar aan de korte termijn.
Afgelopen jaren is er veel geld naar zorgboerderijen gegaan. Met subsidie van Europa, rijk en provincie zijn boerderijen geschikt gemaakt voor opvang van zorgvragers. Met de ene hand wordt gegeven, met de andere hand genomen. Deze week wordt hier in de buurt een nieuwe zorgboerderij geopend. Daar heeft de overheid ook in geïnvesteerd. Als de bezuiniging op de zorg doorgaat, kan de poort weer dicht. Weggegooid geld.”