Hoge melkaanleg geeft niet vanzelf hoge levensduur

De fokwaarde levensduur van stieren met een hoge melkproductievererving moet mogelijk gecorrigeerd worden, stelt een onderzoeker bij Wageningen Universiteit & Research in de uitgave Rundvee Plus.

Onderzoeker Roel Veerkamp oppert de correctie, omdat de wijze van beslissen van veehouders om dieren aan te houden dan wel te vervangen, is veranderd. Vroeger werden de vaarzen met de hoogste melkproductie aangehouden. Dat betekent dat stieren met een hoge melkaanleg ook een hoge levensduur kregen, omdat boeren juist die dochters van die stieren aanhielden. Ze kregen dan ook meer kansen.

Veerkamp zegt nu dat onderzoek echter uitwijst dat melkproductie bij de vaarzen niet meer maatgevend is voor de keuze om dit dier aan te houden of niet. Tegenwoordig houden boeren net zo lief een robuuste vaars aan die tegen een stootje kan en die weinig verzorging van de veehouder nodig heeft. Een onopvallende koe dus, ook al geeft ze een litertje minder. “Dat betekent dat we moeten kijken of we stieren met een hoge melkproductievererving moeten corrigeren voor levensduur.”

Levensduur stabiel

Op dit moment is de levensduur van koeien stabiel, terwijl de genetische aanleg van de nu geboren kalveren wel toeneemt. De werkelijke levensduur van de stamboekkoeien in jaar van afvoer piekte in 2008 bij 2.164 dagen. Daarna daalde het weer, om te stabiliseren rond 2.100 dagen. Daarbij is de melkproductie per dag wel gestegen, van 26,3 kilo melk per koe per dag naar 27,4 kilo melk per koe per dag.