Brabant moet niet te veel beloven

Provincie Brabant wil de varkenshouderij helpen aan een beter verdienmodel. Het is vast goed bedoeld, maar de vraag dringt zich op: waar bemoeit het provinciebestuur zich mee? Hier gaat gedeputeerde Annemarie Spierings zich aan vertillen.

Er zijn problemen, dat is duidelijk. Er is nog steeds een mestprobleem, er zijn spanningen tussen veehouderijen en omwonenden, er liggen ‘uitdagingen’ op het gebied van natuur en milieu. Allemaal zaken waar de provincie zich mee mag, of beter: moet bemoeien. Het is haar taak dat in goede banen te leiden en soms pijnlijke knopen door te hakken.

Economisch haalbaar en maatschappelijke wens

Veel mogelijke oplossingen voor milieu en dierenwelzijn stuiten op een gebrek aan economisch draagvlak. Zeker in deze tijd nu de varkenssector in crisis is. Dat is ook duidelijk en steeds weer pijnlijk om te constateren. Er is een constant spanningsveld tussen economische haalbaarheid en maatschappelijke wens.

Maar moet de provincie zich bemoeien met het ‘verdienmodel’ van de sector? Nou nee. Het openbaar bestuur kan nooit op de stoel van de ondernemers gaan zitten. Innovatie stimuleren? Ja. Een landbouwinnovatiecampus financieren? Graag! Maar ken je eigen grens.

Verdienmodel stap te ver

Een nieuwe markt en bijbehorend verdienmodel ontwikkelen is een stap te ver. Positief geduid is hier sprake van een te groot verantwoordelijkheidsgevoel van een overijverig provinciebestuur. Er is ook een kritischer duiding mogelijk: als de overheid zich zo direct met bedrijven bemoeit, worden die speelbal van de politiek.