Afweer speelt rol bij chronische Q-koorts

Nijmegen – Het al dan niet ontwikkelen van chronische Q-koorts hangt waarschijnlijk samen met de aangeboren afweer. Wanneer de afweer niet krachtig genoeg is om de bacterie te bestrijden, loopt een Q-koortspatiënt meer risico om de ziekte chronisch te krijgen.

Dit blijkt uit het promotie-onderzoek van Teske Schoffelen van de afdeling Interne Geneeskunde van het Radboudumc in Nijmegen. De uitbraak van Q-koorts tussen 2007 en 2010 was voor Schoffelen aanleiding om meer te weten te komen over de interactie tussen de Coxiella burnetii-bacterie en het menselijk afweersysteem. In eerste instantie ging de onderzoekster er vanuit dat een belangrijke signaalstof van het afweersysteem niet goed werkte. Dit bleek echter niet het geval te zijn. Schoffelen kwam er achter dat de aangeboren afweer, of de verbinding daarvan met de verworven afweer, bij chronische Q-koortspatiënten niet krachtig genoeg is om de bacterie te bestrijden. Daarnaast verhoogd het remmen van de menselijke afweer met medicijnen de kans op chronische Q-koorts, vooral bij patiënten met reumatoïde artritis.

Weerkundig rekenmodel

Eerder dit jaar trok de stichting Q-support al €2 miljoen uit voor vier onderzoeken naar de diagnose en behandeling van Q-koorts door VUmc, Radboudumc, UMC Utrecht en het Jeroen Bosch Ziekenhuis (JBZ). In september promoveerde RIVM-onderzoeker Jeroen van Leuken nog op een weerkundig rekenmodel waarmee de verspreidingsrisico’s bij een uitbraak een paar dagen vooruit zijn te berekenen.