Boerenleven betekent drukte

Met enige regelmaat lees ik de columns van mijn collega-columnisten. De kracht van een goede column is voor mij dat ze herkenbaar zijn en zo gewoon. Vorige week viel een agrarisch weekblad op de mat met een column van een collega-boerin, met als onderwerp ‘help ik ben een beetje moe’. Dat slaat echt de spijker op z’n kop wat betreft mijn gevoel. Ik ben ook moe, vooral van de combinatie van alles. Wonen op een boerderij is wel echt zeg maar ‘een ding’. En als er dan ook nog best heftige dingen op het bedrijf en in ons privéleven gebeuren, is de koek soms een beetje op.

Boerenleven is druk

Via Twitter en WhatsApp blijken ook mijn bevriende boerinnen met dezelfde soort gevoelens te zitten. Het is allemaal niet niets. Een man die, als hij niets geks doet, 70 uur per week werkt. En hij is ook moe. En dat maakt het best lastig. Even lekker een avond er tussenuit is zo fijn, maar wreekt zich direct in een korte nacht. Uitslapen is er per definitie niet bij met een peuter en een koeienboerderij. De zomer is weer zomaar voorbij en de herfst staat voor de deur. We zouden kunnen beginnen aan een rustig najaar.

Conny Hop

Appels en peren

Maar dan. Dan is daar het onvermijdelijke. Je ziet het letterlijk al in de lucht hangen. De lucht is er dit jaar ook nog eens echt heel zwaar van. En net op het moment dat we eindelijk op de bank zouden kunnen gaan zitten. Oké, de maisoogst uitgezonderd.
Nee, de herfst heeft nog wat in petto voor ons: appels en peren. En wat zijn ze met veel dit jaar. Laten liggen, is zonde. In talloze emmers zetten en dan laten verpieteren, is ook zonde. Langs de weg zetten kan wel, maar is ergens ook zonde. Dus daar stond ik dan tijdens melkenstijd. Moe, geïrriteerd, alleen en met een hongerige peuter om mij heen het onvermijdelijke te doen.

Appeltaart voor bezoek

U herkent dit ongetwijfeld: vanavond komt er visite, niet zo veel in huis dus appeltaart bakken. Het leek een goed idee, weer eens wat anders dan appelflappen. Maar het haalt niets uit. Ik heb maar vijf appels gebruikt. Nu staat er nog steeds voor 100 appeltaarten aan appels in de garage. Dus dan toch maar appelmoes maken, later deze week. Want ondanks de vermoeidheid is het natuurlijk ook gewoon altijd lekkerder, een eigen gemaakte appeltaart en zelfgekookte moes.

Niet klagen

Ik ben, net als u waarschijnlijk, opgevoed met het adagium: niet zeuren. En als er toch wat te zeuren valt, doe er dan wat aan.
Dat is nu net het punt. Wat doe je tegen steekvliegen? Wat doe je aan een lage melkprijs? Wat doe je aan al die appels? Is er tijd om toch rust te zoeken komende tijd? Nog negen weken en dan is het kerst. En in 2016? Dan ga ik het – weer – allemaal anders doen.