Rona Uitentuis: De omgeving kijkt kritisch over onze schouder mee. Foto: Nikki Natzijl BoerenlevenAchtergrond

‘Ik ben nu een trotse boer’

De 32-jarige Rona Uitentuis uit Middenbeemster is de nieuwe voorzitter van LTO Noord in Noord-Holland. Na een studie politicologie is zij thuis op de boerderij aan de slag gegaan. In gesprek met een meisje dat zich als puber schaamde voor haar afkomst en zich nu profileert als een trotse boer.

“Een voorzitter kan het nooit voor alle leden goed doen, dat weet ik donders goed. Dat de leden massaal voor mij applaudisseren, maak ik waarschijnlijk niet mee. De verschillen tussen bedrijven zijn groot, er zijn tegenstellingen tussen sectoren. Dat zie je bijvoorbeeld bij het debat over de fosfaatregeling in de melkveehouderij.

‘Onmogelijk iedereen blij te maken’

Er zijn intensieve en extensieve bedrijven, groeiers en niet-groeiers. De meeste ondernemers redeneren vanuit hun eigen belang. Als belangenbehartiger moet je een oplossing bedenken voor de grootst mogelijke groep.

Ik snap heel goed dat degene die er slecht uitkomt, niet staat te klappen. Daar kan ik wel mee omgaan. Toen ik gemeenteraadslid was, maakte ik regelmatig hetzelfde mee. Het is onmogelijk om iedereen blij te maken. Het lukt ook niet om morgen het probleem van vandaag op te lossen. Dat geldt voor de politiek en net zo goed voor de belangenbehartiging in de agrarische sector. Dat moet je als voorzitter dan wel goed uitleggen aan je achterban.

Wij hebben een prachtig bedrijf in de Beemster. Dat doe ik samen met mijn ouders en mijn broer. We melken koeien, maken kaas, ontvangen groepen en zijn ook nog eens een zorgboerderij. Omschrijf mij maar als chef evenementen en recreatie, maar ik spring ook in als er gemolken moet worden of gras gekuild.

Op de middelbare school schaamde ik me voor mijn afkomst. Was helemaal niet blij dat wij thuis een boerderij hadden. Tijdens mijn studie politicologie in Amsterdam begon dat te veranderen, maar mijn studentenleven en de boerderij thuis bleven twee verschillende werelden.

Rona Uitentuis: “De omgeving kijkt kritisch over onze schouder mee.” Foto: Nikki Natzijl

Rona Uitentuis: “De omgeving kijkt kritisch over onze schouder mee.” Foto: Nikki Natzijl

Een trotse boerin

Een deel van mijn onderzoek deed ik op het platteland. De boerderij thuis werd voor mij steeds aantrekkelijker. Op een gegeven moment heb ik de knoop doorgehakt en ben thuis aan de slag gegaan. Het ondernemerschap, eigen baas zijn, geen verantwoording hoeven af te leggen aan een baas als je nieuwe activiteiten wil ontwikkelen, dat spreekt mij aan. Elke dag weer. Ik ben boer en daar ben ik hartstikke trots op.

Mijn vader is jarenlang actief geweest voor LTO en voor FrieslandCampina, mijn moeder zat in de gemeenteraad. Ik ben opgevoed vanuit het idee dat je moet omkijken naar anderen, dat er een wereld is buiten het eigen erf. Het bestuurswerk is mij met de paplepel ingegeven. Erg leuk om te doen trouwens, ik kom andere mensen tegen, kan wat bereiken.

Meer overlegger dan actievoerder

Een vrouwelijke voorzitter, dat vinden journalisten blijkbaar speciaal. Ik ben de afgelopen dagen platgebeld. Dan wordt gevraagd of ik, als vrouw, andere accenten ga leggen. Denk het niet. Belangrijker is dat ik een jonge voorzitter ben. Ik weet wat er leeft onder mijn generatiegenoten. Een van mijn drijfveren is om jonge agrariërs meer bij LTO te betrekken. De bijeenkomsten en bestuursvergaderingen moeten aantrekkelijk zijn. Het moet weer leuk worden om in de organisatie actief te zijn, dat moet energie opleveren. Ook als je midden in de bedrijfsovername zit en thuis kleine kinderen hebt rondlopen.

Ik ben meer een overlegger dan een actievoerder. Ik weet nog goed dat ik als 10-jarig meisje op het journaal boze boeren in Brussel zag demonstreren. Met een gierwagen spoten ze melk op straat. Daar begreep ik niks van. Nog steeds niet trouwens. Er zijn betere manieren om je onvrede te uiten. Met meer effect.

Een lijstje met topprioriteiten kan ik je niet geven. Daar ga ik nog met mijn medebestuurders over praten. Persoonlijk vind ik de relatie tussen boer en burger, tussen stad en platteland erg belangrijk. Zeker in de verstedelijkte Randstad waar ik actief ben. Boeren en tuinders moeten de ruimte om te ondernemen zelf verdienen. Dat is geen automatisme. De omgeving kijkt kritisch over onze schouder mee. Aan ons om te bewijzen dat de agrarische sector duurzaam en innovatief is. We hoeven ons nergens voor te schamen.”

Beheer
WP Admin