Winterstormen geven problemen

Winterstormen teisteren Alberta. In een maand tijd drie fikse sneeuwstormen, waardoor de stroom er dagenlang uitligt. Dan verlang je wel eens naar Nederland terug.

We hebben een koud voorjaar. Afgelopen week hadden we voor de derde keer in een maand tijd een winterstorm. De eerste, half april, was in de omgeving van Lethbridge het ergst. De laatste twee spookten meer tussen Edmonton en Calgary. Alle keren zaten duizenden mensen zonder stroom. Bij de laatste storm is waarschijnlijk door het slechte zicht een man met zijn twee dochtertjes verongelukt tegen een trein.

Bij de storm van midden april zaten in onze regio ook heel wat mensen vier tot vijf dagen zonder stroom. De elektriciteitsmaatschappij riep bedrijven uit heel Alberta erbij om te komen helpen. Er lagen volgens de krant zo’n 1.000 palen omver. Dat is een gevolg van de manier waarop de winterstorm zich ontwikkelde. Het begon met regen, die overging in natte, heel zware sneeuw. Die bleef aan de stroomlijnen zitten. Door het gewicht bezweken uiteindelijk veel palen en zo kwamen de lijnen tegen de grond.
Onder de lezers zullen er zijn die zich afvragen hoe dit in 2010 nog kan. In grote delen van Canada en zeker in Alberta, loopt de elektriciteit nog ouderwets met lijnen boven de grond. Dat heeft alles te maken met de kosten, omdat de afstanden zo groot zijn.

Lekker blijven liggen

Wij werden zo rond half 4 ‘s nachts wakker, toen we merkten dat de stroom eraf was. Lekker blijven liggen was de gedachte, het zal misschien wel weer snel aan gaan. Vergeleken met veel anderen ging het ook snel. ‘s middag rond drie uur hadden we weer stroom. Maar ondertussen was het wel behelpen. We hebben wel een aggregaat. Dat was groot genoeg toen we de varkens nog hadden. Maar nu met de melkmachine kon hij het niet trekken. En het was niet alleen de stroom dier eraf was, we zaten ook zonder water. Sneeuw naar binnen halen en laten dooien, duurde veel te lang.
Rond negen uur was er nog geen stroom en besloten we om een groter aggregaat te huren. Gerard dus naar Lethbridge, ongeveer een half uur rijden hier vandaan, maar met de slechte wegen nam dat wel wat langer dan gepland. Er lagen heel wat auto’s in de sloten langs de weg.

Toen we het aggregaat zouden aansluiten, bleek dat onze stekker niet paste. Dus moest Gerard naar het dorp, wat gelukkig maar 5 minuten rijden is. Daar nam hij verschillende stekkers mee, maar geen een paste.
De elektricien gebeld, maar die was bezig, en moest eerst eten. Dus voor hij kwam was het ondertussen al half 2 geworden.

Andermans kelder bleef wel droog…

Ondertussen belde Gerards zus of we daar met ons aggregaat konden komen, want het water in de kelder begon omhoog te komen, en hun afvoerpompje deed het dus ook niet. Gerard was daar net op tijd om het putje leeg te pompen. Ondertussen was bij ons het putje overgelopen, en onze kelder dus goed nat helaas. We hebben geluk dat onze kelder niet is afgewerkt, maar hij wordt wel als opslag gebruikt, en onze zoon slaapt er ook.

Ondertussen begonnen de geiten zachtjes aan ongeduldig te worden. Geen wonder natuurlijk, ze hadden al 8 uur gemolken moeten zijn. Gelukkig lammerden er maar twee terwijl het licht er af was.

Toen de elektricien zijn werk klaar had, bleek het gehuurde aggregaat eigenlijk ook te klein. Wat nu? Het bedrijf waarvan we het aggregaat huurden was telefonisch onbereikbaar, waarschijnlijk omdat in Lethbridge ondertussen ook alles zonder stroom zat. De elektricien heeft toen wat aan het aggregaat gefrutseld, en met alle andere lampen en apparaten uit konden we de melkmachine eindelijk gestart krijgen. Het was zo strak afgesteld, dat toen onze zoon de schuur in kwam en de lampen aan draaide, alles gelijk weer uit was. We waren zo ongeveer een half uur aan de gang toen de stroomvoorziening weer op gang kwam. Een hele opluchting. Dan merk je pas hoe afhankelijk je van elektriciteit bent!

Te nat om het land op te gaan

Ondertussen is het mei geworden. Het is nog steeds veel te nat om het land op te gaan. De temperaturen zitten ver onder het langjarig gemiddelde. Vandaag (6 mei) werd het niet warmer dan het vriespunt, gisteren was het al niet veel beter met een wind van bijna 100 kilometer per uur erbovenop. Op zulke dagen verlang ik het meeste naar Holland. Laat Holland dan ook zijn natte weer hebben, de wegen en de meeste erven zijn verhard. Dan heb je niet zo’n bende.

Foto’s: Hennie Klok