Anita wilde geen boer trouwen maar dat liep anders

Ze praat over het bedrijf alsof ze nooit anders gedaan heeft. Arealen uien, tarwe en suikerbieten, kipnummers, UBN-nummers en andere nummers, ze kan het bijna dromen. Maar op de vraag of ze dan ook van boerenkomaf is, schiet Anita prompt in de lach. “Nee, helemaal niet. Ik was vroeger een echt dorpsmeisje. Volgens mijn moeder heb ik zelfs gezegd dat ik nooit met een boer wilde trouwen omdat je dan zo afgelegen woont. Maar ja, het liep anders. De liefde hè…”

Kiezen voor de boerderij

Toen de liefde 22 jaar geleden toesloeg, werkte ze nog in de jeugdhulpverlening. Op de boerderij pakte ze wel al wat werkzaamheden op. Zo nam ze stukje bij beetje de bedrijfsadministratie over van haar schoonvader. Het plan was toen nog om haar eigen baan aan te houden. De combinatie baan, bedrijf en kinderen, hield ze lang vol. Tot ze na de geboorte van de vierde merkte dat het niet leuk meer was. “We hadden er toen ook net een tweede locatie bijgekocht in Venhuizen en ik deed inmiddels alle administratie. Het werd te veel en ik vond dat ik moest kiezen.”

Ze koos voor het bedrijf en kon vanaf toen beter haar eigen tijd indelen. “De administratie doe ik bijvoorbeeld zoveel mogelijk onder schooltijd zodat ik er voor de kinderen ben als ze thuiskomen.”

Taakverdeling

Het stal- en landwerk trekt haar niet erg. Ze springt bij als het nodig is, maar laat het verder over aan haar man Jandavid. De zorg voor de kinderen en de huishouding zijn voornamelijk voor Anita. “Ik heb een hulp voor het schoonmaken, want daar kom ik echt niet aan toe. Maar de boodschappen en de was doe ik. Net als eten koken, al doet mijn man dat gerust ook wel eens als het zo uitkomt.”

Dagtaak aan administratie

En verder is er dus voornamelijk die administratie. Wie denkt dat je daar in een middag wel mee klaar bent, heeft het mis. Anita heeft er bijna een dagtaak aan, helemaal sinds een deel van de pluimveetak in omschakeling zit naar scharrel. “Daar komt zóveel bij kijken. We hebben verschillende typen stallen. Die mogen niet allemaal scharrel worden volgens de regels. Een deel blijft dus regulier. Maar het deel dat wél scharrel wordt, moet helemaal afgescheiden worden van de rest, want je kunt niet scharrel en gangbaar op één adres zijn. Er moest dus een apart huisnummer komen, een apart UBN-nummer, aparte kipnummers, een apart nummer bij de Kamer van Koophandel en nog zoveel meer.

Gedeeltelijk scharrelpluimveebedrijf

Er ging ook veel tijd zitten in wachten. Je moet bijvoorbeeld eerst een nummer hebben bij de KvK voor je een nieuwe bankrekening kunt openen. En dat nummer moet je persoonlijk gaan halen, het kan niet online. In Alkmaar duurde het vier weken voor je een afspraak kon krijgen. Toen ben ik gaan shoppen, waar kan het eerder? In Leeuwarden konden we binnen een week terecht, dus gingen we daar maar heen. Het was een heel georganiseer, maar het is wel gelukt allemaal. Binnenkort zijn we gedeeltelijk een scharrelpluimveebedrijf.”

Ik werkte altijd al met kinderen en ik wist dat er een heleboel zijn die niet weten hoe hun eten op hun bord komt

Dat maakt dat ze de schoolklassen die langskomen nóg meer te vertellen heeft. Een jaar geleden zette Anita de stap naar educatiebedrijf. “Ik werkte altijd al met kinderen en ik wist dat er een heleboel zijn die niet weten hoe hun eten op hun bord komt. Ik vind het belangrijk om dat te laten zien en het is ontzettend leuk om te doen.”

Vogelgriep: helemaal voorkomen kun je het niet

Ondanks de landelijke dreiging van vogelgriep, kunnen klassen nog steeds een afspraak maken voor een boerderijles. Anita bekijkt op dat moment wat er mogelijk is en welk lesprogramma ze kan draaien. “Die vogelgriep is best spannend, maar ik lig er niet wakker van. Nee, echt niet. Als het komt, dan komt het. We houden ons aan alle hygiëneregels. Helemaal voorkomen kun je het niet. Het zou natuurlijk wel enorm vervelend zijn want je bedrijf gaat op slot en je mag geen nieuwe kuikens opzetten. Dat kost inkomen. Gelukkig hebben we twee locaties. De kans dat die allebei tegelijk getroffen worden, is klein.” Ze haalt haar schouders op. “We zien het wel.” Stress is aan haar niet besteed.

Klein nadeel aan het boerenleven

Het boerenleven past haar goed al zit er wel een klein nadeel aan. “We wonen zeven kilometer van het dorp, dus je pakt al snel even de auto. Om boodschappen te doen, kinderen van school te halen of taxi te zijn als ze naar sport moeten.”

Ik zou nu niet anders meer willen, voor de kinderen is het hier geweldig en zelf geniet ik ook van de rust en de ruimte

Het zijn die afstanden die maakten dat ze vroeger nooit met een boer wilde trouwen. “Maar weet je wat zo grappig is? Ik zou nu niet anders meer willen. Voor de kinderen is het hier geweldig en zelf geniet ik ook van de rust en de ruimte. Dus nee, ik hoef niet meer terug naar het dorp. Het is hier heerlijk.”