Nieuwe melkstal (2)

Ik raak eraan gewend dat in Bolivia de zaken anders lopen dan in Nederland. Goed plannen is moeilijk door de aard van de mensen. Bovendien werken de omstandigheden ook niet altijd mee.

Een van de verrassingen is dat je hier in oktober en november moet zorgen voor een flinke diesel- en liefst ook benzinevoorraad. Dat zijn in Zuid-Amerika namelijk dé zaaimaanden en door het vele landwerk is er zomaar ineens brandstofschaarste. In heel het land is dan nauwelijks diesel te koop. Er staan grote rijen bij de tankstations, het transport van goederen ligt ook op zijn gat. Soms gebeurt het zelfs dat in die periode er haast geen groente, fruit of aardappelen op de markt komen. Reden daarvan is dat de enige toegangsweg uit het tuindersgebied bedolven is onder modderstromen of is weggeslagen door de wassende rivier.

Cement is nauwelijks te krijgen

Dit jaar, en dat is iets nieuws, is er een groot tekort aan cement (portland). Het gebeurde weleens dat het een week niet verkrijgbaar was door een staking of een kapotte weg, maar nu is het al ruim twee maanden een groot probleem om aan het grijze poeder te komen. Waarschijnlijk is de productie verlaagd om de verkoopprijs te verhogen. Ook de dreigende nationalisatie van de cementfabrieken zal wel bijdragen aan de problemen.
Als cement al ergens verkocht wordt, krijg je maar twee zakken per persoon. Gelukkig zijn de zakken hier nog 50 kilo. Jij of je metselaar bent haast verplicht om ’s ochtends om vier uur in de rij te gaan staan om maar aan de beurt te komen. Helaas weet je nooit of ze die dag wel portland verkopen. Na een paar keer twee zakken te hebben gescoord, kregen we ook een keer zes zakken. Dat schiet dus niet echt op. Toen we de vloeren wilden storten voor de nieuwe melkstal, heeft onze metselaar dus een fors aantal dagen verplicht en onbetaald extra vakantie gehad. Want zo’n vloertje wil je wel in een keer storten.

Beurs verstoort elke planning

Een ander obstakel is de jaarlijkse feria, in goed Nederlands: de beurs. Die is altijd eind september en duurt voor het publiek tien dagen. In die periode ligt eigenlijk de hele stad stil. Het is een flinke toer om dan iets te regelen of afspraken te maken. Het bedrijf dat bij ons de melkmachine gaat installeren, staat ook op de beurs. Met wat geluk en na flink aandringen kreeg ik de vertegenwoordiger voordat de beurs van start ging nog mee, op een zaterdag nog wel, om te kijken wat hij van de melkstal vond. Ik wilde zijn mening over hoe ik enkele dingen moest oplossen.

Nu duidelijkheid over de melkstal

Er waren vijf punten waarover we het moesten hebben: de in- en uitgang van de koeien, een grote houten balk die in de putrand staat, de inloop van de melker vanuit de wachtruimte, de linker zijmuur en het afschot van de koestand.
De ingang voor de koeien maken we 95 centimeter breed, terwijl de uitgang zo breed mogelijk wordt. De houten balk zagen we er tussen uit. We leggen een grote, lange houten legger, in het bos gezaagd met de motorzaag, van de voorkant naar de achterkant van de melkstal.
De inloop voor de melker, vanuit de wachtruimte word 30 centimeter breed. De buizen storten we in het beton van de wachtruimte en zullen 1,55 meter hoog worden. Daaraan bevestigen we drie horizontale buizen, zodat de koeien niet in de put springen.
De plaats waar de linker zijmuur komt te staan, hebben we opgemeten. De afstand putrand-muur wordt 170 centimeter. Aan de andere kant is dat 2 centimeter minder, omdat we zelf niet nauwkeurig genoeg zijn geweest.
Aan de ene kant loopt de koestand enigzins af naar de muur toe, terwijl aan de andere zijde de vloer horizontaal is. Dat passen we aan om geen water tegen de melkputrand te verzamelen.

De meeste aanpassingen hebben we inmiddels uitgevoerd. Ik hoop dat ze volgende week of de week daarop beginnen met het installeren van de machine.
Wordt vervolgd.