Boerderij
‘Nederland arm land’
Iedere maand is mijn dilemma welk onderwerp ik op deze waardevolle plek in de spotlights zet.
Deze keer vraag ik jullie aandacht voor psychische nood, in het bijzonder in en om de agrarische sector. Vorige maand maakte een jonge melkveehouder bij ons in de buurt een einde aan zijn leven. Hij stond bekend als een harde werker met een groot rechtvaardigheidsgevoel en laat een gezin na en een mooi melkveebedrijf. Zijn psychische nood was blijkbaar zo groot dat dit voor hem de enige uitweg leek.
Grote onzekerheid
Als collega-boer leg je, wanneer je dit bericht hoort, direct de link met de grote onzekerheid waarin we met z’n allen al vele jaren verkeren. Je kunt niet in iemands hoofd kijken, maar de wanhoop, via zorgen, somberheid, uitzichtloosheid, depressie, suïcidale gedachten en uiteindelijk zelfmoord door de opstapeling van allerlei gebeurtenissen en onrecht, kan ik tot op zekere hoogte begrijpen.
Ook wij hebben het nodige voor de kiezen gehad. Het is mijn ervaring dat mensen – zelfs directe collega’s – eerder een oordeel over je hebben dan dat ze je een oprecht luisterend oor bieden als je het moeilijk hebt. Ieders breekpunt in tijden van nood is anders, maar dat je als agrarisch ondernemer in Nederland af en toe de wanhoop nabij bent, zal niemand verbazen.
Stap naar de hulpverlening
De meeste boeren zijn geen prater. Dat maakt de stap naar de hulpverlening groot. Vaak spreken zij de taal van de boer niet. Gelukkig zijn er uitzonderingen, zoals het coachingsbureau van Paulien Hogenkamp. Zonder specifiek reclame te willen maken, weet ik zeker dat veel agrarisch ondernemers zich zullen herkennen in de verhalen van collega’s die op de website worden gedeeld.
Twee moties
Het kabinet gaat bezuinigen op de geestelijke gezondheidszorg. “We weten gewoon dat er mensen een einde aan hun leven gaan maken als de specialistische GGZ-zorg hen ophoudt”, zei Caroline van de Plas (BBB) deze week in de Tweede Kamer. Zij diende twee moties in voor het openhouden van de Centra voor Psychotherapie. Of deze moties worden aangenomen en uitgevoerd, zal de toekomst uitwijzen.
Nederland laat haar burgers steeds vaker in de steek. De burgers in Groningen, kwetsbare kinderen, ouders met kinderopvangtoeslag, mensen in psychische nood en de voedselmakers van Nederland. Het is een sombere constatering, maar wat mij betreft zijn we een arm land geworden.
Denk je aan zelfdoding? Neem dan 24/7 gratis en anoniem contact op met 0800-0113 of chat op 113.nl.
Beheer
WP Admin
Bewerk bericht
Je schrijft dat Nederland een arm land is geworden. Waren we dat al niet eeuwen geleden, toen ware het misschien niet de Groningeners die vergeten waren, toen waren het de Drenthen en andere groepen die in de arme veengebieden woonden en daar hun brood moesten verdienen met Turfsteken en in de winter hun eten via de winkel n de vervener moesten betrekken en zo als slaaf werden gebonden aan de eigenaar. Geen Randstedeling die zich hier druk over maakte en ook nu maakt deze zich niet druk over aardbevingen in Groningen. zij maken zich hooguit druk over de verminderde inkomsten van de overheid nu de aardgasbaten wegvallen en hier kostenposten voor terug komen. Hogere energieprijzen en miljarden uit de belastingpot die zij moeten vullen en waar zij dus geen profijt van hebben in de vorm van sociale voorzieningen, onderwijs etc.
Ik kan je stelling over arm dan ook geheel onderschrijven als bedoelt Geestelijk, Sociaal en Maatschappelijk ARM.