Mirjam: ‘Nooit gedacht dat ik op een boerderij zou wonen’

Mirjam is geboren en getogen in Rotterdam, ze woonde ‘op Zuid’ zoals Rotterdammers dat zeggen. “Het klinkt als heel stads, toch voelde onze wijk als een dorp, het was ons-kent-ons en wij speelden altijd buiten.”

De afstand tot het platteland was evenwel groot. “Ik had dan ook nooit gedacht dat ik nog eens op een boerderij zou wonen. Ik wilde graag dierenarts worden maar werd uitgeloot voor de studie. Toen begon ik met Dierwetenschappen in Wageningen. Na drie maanden was ik al om. Dit was het helemaal, de opleiding was veel breder dan diergeneeskunde, ik ben dus gebleven. Via de studie kreeg ik veel boerenvrienden en zo heb ik ook Martin leren kennen. Inmiddels zijn we alweer vijftien jaar samen.

De verhuizing naar het dorp Erp, vond ik niet een heel grote stap. Dat dorpse gevoel kende ik uit mijn jeugd. De verhuizing naar de boerderij was een grotere stap. Ik moest behoorlijk wennen aan het feit dat er aldoor aanloop is en dat er zomaar ineens mensen in je keuken kunnen staan.

_{Lees verder onder foto}

Geen aparte taak

Behalve de administratie, heb ik geen aparte taak op het bedrijf. Daar had ik vooraf wel over nagedacht, bijvoorbeeld of ik de verzorging van de kalfjes op me zou nemen. Maar mijn schoonvader komt nog alle dagen hier, hij vindt werken nog steeds heel fijn. Hij voert en doet veel landwerk.

Ik voelde me persoonlijk aangevallen bij kritiek op FrieslandCampina

Als hij er niet is, neem ik het van Martin over. Dat doe ik dan met plezier maar ik heb gemerkt dat ik niet heel gelukkig word van het idee om het altijd te moeten doen. Het is gewoon niet zo mijn ding. Mijn eigen baan, verbindingsmanager duurzame veehouderij bij FrieslandCampina, geeft me wel veel voldoening. Ik zit midden in de omschakeling waar de landbouw mee bezig is, alles over de transitie naar een duurzamere veehouderij komt in mijn functie samen. Het is interessant om mee te denken hoe dat in goede banen te leiden voor de leden van de coöperatie.

_{Lees verder onder foto}

Werk en privé scheiden

Vanuit de sector is er best wat kritiek op FrieslandCampina. Tijdens visites en verjaardagen, en zelfs hier aan de keukentafel, gaat het soms over het gekozen beleid. Vooral in het begin reageerde ik fel. Ik voelde me persoonlijk aangevallen en had het gevoel dat ik me moest verdedigen. Nu laat ik het meer gaan, het moet wel gezellig blijven. En anders zeg ik gewoon: hé jongens, ik ben nu niet aan het werk hoor. Het heeft me een paar jaar gekost om dat te kunnen zeggen, maar inmiddels kan ik werk en privé beter scheiden.

We zijn onlangs begonnen met bedrijfsplannen te schrijven

De transitiekennis die ik in mijn baan opdoe, zet ik ook hier thuis op het bedrijf in. Ik ben een volwaardige sparringpartner, Martin en ik ontwikkelen samen een visie, we onderzoeken de kansen op het terrein van kringlooplandbouw. Sinds die stap in ons denken is gezet, merken we dat er allemaal deuren opengaan. Er kan veel en we zijn onlangs begonnen met bedrijfsplannen te schrijven. Dat geeft veel positieve energie, we krijgen steeds nieuwe ideeën over wat we misschien kunnen gaan doen. Ineens zien we geen bedreigingen meer maar mogelijkheden.

_{Lees verder onder foto}

Eigen werkruimte

Het bedrijf, mijn baan en het gezinsleven, vind ik goed te combineren. Tot afgelopen zomer werkte ik nog in de buitendienst en was ik veel van huis, ook ’s avonds. Toen was het lastiger om alles te combineren. Voor mijn huidige baan hoef ik minder weg. Door de coronaregels werk ik sowieso meer thuis. In het begin was het zoeken hoe daarmee om te gaan. Martin en ik zagen elkaar de hele dag en hadden elkaar bij de lunch nog maar weinig te vertellen. Nu gaat het goed. Ik heb een eigen werkruimte en hij ook. We zijn dan wel allebei thuis maar zien elkaar toch niet elke minuut van de dag. En als we elkaar wel zien, kunnen we bijpraten.

Nadeel van het boerenleven is dat je nooit zomaar weg kunt

De zorg voor ons zoontje Thomas delen we met zijn allen. Martin brengt hem altijd naar bed, mijn schoonmoeder past twee dagen in de week op en doet ook wat huishoudelijk werk. Daar ben ik heel blij mee. Opa neemt hem vaak mee de stal in, dan gaan ze samen voeren en andere klusjes doen. Zelf ben ik elke vrijdag vrij en verder gaat hij twee dagen in de week naar een kinderdagverblijf.

Dat je op een boerderij veel samen bent, vind ik het mooie aan dit leven. Ook het ondernemen doen we echt met elkaar. Het voelt niet als alleen het bedrijf van Martin en zo word ik ook niet behandeld. Het nadeel van het boerenleven? Dat je nooit zomaar weg kunt en dat de koeien onze planning soms overhoop gooien. Maar die nadelen wegen ruimschoots op tegen de voordelen.

^{Lees verder onder foto}