Mais zaaien zonder ploegen

We hebben mais gezaaid na alleen doodspuiten van kweek met glyfosaat. Dat gaf een beter resultaat dan zaaien op geploegd land.

‘Die Europeanen zijn echt gek geworden’, zullen de Russen gedacht hebben toen ze mijn Zwitserse collega’s eind mei bezig zagen met het zaaien van de laatste maispercelen. De zo geliefde ploeg en cultivator bleven in de schuur. Hiervoor in de plaats kwam de veldspuit en de ruigland-maiszaaier met rijenbemesting.
Na het doodspuiten van kweek met drie liter glyfosaat en 200 liter water werd de volgende dag gezaaid in een groen veld. Voor een Rus, ja misschien wel voor iedere rechtschapen boer, een vreemd en onbegrijpelijk idee. Wie zaait nu in de kweek en ook nog zonder ploegen?

Het laatste perceel moest wel geploegd worden. Het was jaren gebruikt als mestvaalt. In Rusland wordt de mest de laatste decennia in hopen op een dichtbij de stallen gelegen perceel gestort. Voor ons is een dichtbij gelegen perceel juist een perceel om kuilvoer te verbouwen, vanwege de korte afstand tot de silo.
Doordat we noodgedwongen twee systemen toepasten, kunnen we meteen mooi zien wat het verschil in opkomst en onkruiddruk is tussen beide technieken.

Gelijke opkomst, beter vervolg

Door de koude en natte juni-maand duurde de opkomst van de laat gezaaide mais wel erg lang. Ik was al even bang dat we deze mais konden afschrijven. Dan zouden de Russen het bewijs kunnen zien dat zero tillage geen optie is voor Rusland.
Maar gelukkig kwam de in de kweek gezaaide mais net zo snel boven als de mais in de geploegde grond. Na een week was de mais op het geploegde perceel echter nauwelijks meer te zien door de enorme kweekdruk.

Op de percelen waar we met glyfosaat aan de slag waren geweest stond de mais er half juli keurig op. De kweek had het loodje gelegd. Het geploegde perceel moest nodig gespoten worden met Titus en Trend om het onkruid en vooral de kweek geen kans te geven. Dat gaf opnieuw het probleem dat ons het hele voorjaar al achtervolgde: afwezige machines. De spuit stond op de andere boerderij te wachten.

Ploegen voegt niks toe

De foto’s maken duidelijk dat ploegen in een gematigd klimaat voor de teelt van granen niet nodig is en zeker niet op zwaar vervuilde percelen die om de een of andere reden niet tijdig zijn gespoten. Laat ik eerlijk zijn: we waren te laat dit jaar. Doodspuiten moet je vroeg doen, zodat de grond kan opwarmen. Ook op de al jaren braakliggende grond kan zonder grondbewerking worden gezaaid en geteeld. De kweek en andere onkruiden hebben een goede structuur en ‘zaaibed’ gecreëerd door hun afgestorven gewas en wortels.

Kerende grondbewerking niet nodig voor graan

Deze noodsprong heeft mij gesterkt in mijn idee dat voor granen geen (kerende) grondbewerking nodig is, zeker niet op percelen die al enkele jaren aan de natuur zijn overgelaten. Hier heeft het natuurlijk evenwicht zich al redelijk hersteld. Ondanks de vele regen van dit voorjaar is er geen moment wateroverlast op deze percelen opgetreden, ook geen verslemping. Ik verwacht bij droog weer een goede capillaire werking in de niet verstoorde grond.
In de herfst zal de draagkracht op deze percelen groter zijn dan op geploegde en schone percelen. Die ervaring neem ik mee van een vorig project, waar alleen met de schijveneg is gewerkt om het land berijdbaar te maken.

Maar ja, de Russen zullen nooit toegeven dat onze maatregelen werken. Niet op het land en ook niet in de stal, waar we stappen voorwaarts zijn gegaan. Meer daarover in mijn volgende blogs.

Foto’s: Han van Lier