Ere wie ere toekomt

Alle critici zouden eens stage moeten lopen bij Unilever. Het concern verkoopt geen verse producten, maar het maakt er wel wat van.

Gespreksleider Felix Rottenberg greep terecht in toen een van de mensen in de zaal vroeg of de mevrouw van Unilever zich wel op haar gemak voelde in de Rode Hoed. De mevrouw van Unilever had net haar verhaal gedaan over het proces dat Unilever doormaakt naar een duurzamere productie – wereldwijd. Tijdens haar verhaal werd in de zaal gelachen (uitgelachen?) omdat Unilever het zoutgehalte in zijn producten als worst en sauzen met 20 procent wil verlagen in plaats van naar nul terug te brengen.

Verse producten

Het thema van de avond was: ‘Waarom eten we zo weinig vers?’ Na een lang betoog over eten omdat we groeien (of groeien omdat we eten) kwam de discussie op gang over de verse producten van Unilever. Op dat punt snap ik de ruis ook wel. Unilever verkoopt geen verse producten, maar bewerkt verse producten, bijvoorbeeld in soep. Daarnaast maakt het bedrijf ook producten die ‘lekker’ zijn bij verse producten. “Vers is onze vriend, je eet vers in combinatie met producten van Unilever”. En daar ging het mis. De zaal nam het mevrouw dr. Gerda Feunekes, hoofd kwaliteit en smaak, kwalijk dat Unilever een saus maakt om de salade lekker te maken. “Is vers dan niet lekker?” zo luidde de aanklacht.

E-nummers

Het viel me op dat het gezelschap, dat blijkbaar bovenmatig in duurzaamheid is geïnteresseerd, inhoudelijk slecht op de hoogte was. Er ontstond bijvoorbeeld een verwarrende en emotioneel gedreven discussie over het gebruik van E-nummers. U weet wel, de door de Europese Commissie goedgekeurde voedingssupplementen voor smaak, conservering en bereiding.

Worst met een ster

In 2011 deed ik met een collega van het ING Economisch Bureau onderzoek naar de toepassing van ketenconcepten. In het verhaal stelden we voor dat de restjes van het varken met een ster ook verwerkt moesten worden in vleeswaren of worst. Ik was verrast dat zes weken later Unilever met worst met een ster op de markt kwam. Ze moeten daaraan al veel eerder hebben gedacht dan wij. Die worst is een succes, zegt mevrouw Feunekes.  “Dat product gaat nooit meer weg, net als de Erbse Wurst – een gedroogde soep die al sinds 1889 bestaat”,  zo zette ze haar betoog kracht bij. Het laatste nieuws is dat Unilever besloten heeft de ‘plofkip’ uit zijn productielijn te bannen.

Restjes verwerken

Ik raad alle critici aan eens stage te lopen bij Unilever. Het concern mag dan wel geen verse producten verkopen, het maakt er wel wat van. Ik weet ook dat de hoeveelheid producten die Unilever verwerkt maar een klein deel van de totale productie inhoudt. Juist door het verwerken van de resten (Nederlanders eten immers het liefst alleen kipfilet), is het houden van scharrelvleeskuikens sneller economisch mogelijk. Ere wie ere toekomt.