Bijensterfte in België vele malen hoger dan in Nederland

Brussel – Terwijl imkers in Nederland opgetogen zijn over de beperkte wintersterfte onder hun bijenvolken, is de situatie in België een totaal andere. De bijensterfte bij onze zuiderburen blijft zorgwekkend hoog, constateert het Vlaams Infocentrum Land- en Tuinbouw (Vilt).

Uit een enquête onder leden van de Nederlandse Bijenhouders Vereniging blijkt dat de uitval afgelopen winter net geen 10 procent was. In Belgisch Limburg rapporteerde men vorige maand een dramatische bijensterfte van tussen de 50 en 60 procent. “Ofwel wordt er verkeerd geteld ofwel is Nederland gewoon beter in het bestrijden van de varroamijt”, reageert de Koninklijke Vlaamse Imkersbond, die vooral rekening houdt met dat laatste, vanwege ‘de lamentabele aanpak van varroa in ons land’.

Terwijl bij Belgische imkers een dramatisch beeld ontstaat van de bijensterfte lijkt er in Nederland geen vuiltje aan de lucht, stelt Vilt. Ook in Nederland is de wintersterfte onder bijenvolken jarenlang alarmerend hoog geweest. Er waren winters dat één op de vier volken niet overleefde, maar de laatste tijd is het sterftepercentage veel lager. Nu ligt de wintersterfte bij honingbijen al drie jaar op rij, gemeten begin april, rond de tien procent.

De reden voor een kentering in Nederland is nog steeds niet helemaal duidelijk. Aan de universiteit van Wageningen wordt geopperd dat Nederlandse imkers nauwkeuriger – jaarlijks en ook midden in de winter – de parasitaire varroamijt bestrijden.

Bij de Koninklijke Vlaamse Imkersbond (KonVIB) zouden ze niets liever willen dan met een doortastende aanpak van de varroamijt de wintersterfte ook in België omlaag helpen. Maar de sector voelt zich door nodeloos complexe regelgeving geremd, stelt Vilt. Hendrik Trappeniers, ondervoorzitter van de imkersvereniging: “Ter bestrijding van de varroamijt gebruiken onze imkers producten op basis van thymol, net zoals de noorderburen. Anders dan in Nederland worden onze imkers verplicht om naar de apotheek te gaan, waar hetzelfde product veel duurder geprijsd staat, indien het al aanwezig is.”

Trappeniers denkt met heimwee terug aan de tijd dat varroabestrijdingsmiddelen in elke speciaalzaak te kopen waren en de imkersbonden gezamenlijke bestellingen plaatsten voor hun leden. “Dat zorgde voor een ‘sociale druk’ die de bestrijding ten goede kwam.” Eenvoudig verkrijgbare alternatieven voor thymol zijn er niet, verklaart Trappeniers, want fabrikanten hebben weinig interesse in de kleine Belgische markt en voor elders in de EU toegelaten middelen, maar bijvoorbeeld ook voor oxaalzuur verplicht de overheid een gang naar de dierenarts én de apotheker.