Leren van elkaar

“En toen de coöperatie in zwaar weer kwam door de mond- en klauwzeeruitbraak, hadden veel van die collectives voldoende buffer om de vrouwen toch uit te betalen.” Het is een uitspraak die nog lang blijft nazingen in mijn hoofd.

We worden bij onze lokale bank bijgepraat over ons via de Rabobank Foundation gesteunde project op het platteland van India. Het wordt aangestuurd door Women on Wings, een Nederlandse non-profitorganisatie die 1 miljoen banen voor vrouwen op het platteland wil creëren.

Een fantastische doelstelling die echt al vorm krijgt. Vooral in de textielindustrie zijn grote stappen gezet. Met de zuivel loopt het iets trager. Dit komt met name doordat de Indiërs die aan het hoofd van de coöperatieve organisatie ter plekke staan, de omslag moeten maken naar commercieel denken om de afzetmogelijkheden te vergroten.

We denken dat het veel eenvoudiger kan dan nu gebeurt, alleen al door de lokale markten aan te boren waaraan vaak voorbij gegaan wordt. Dit kunnen wij Nederlanders ons met onze handelsgenen maar moeilijk voorstellen. Wij zien overal handel. Maar het is goed te beseffen dat er enorme cultuurverschillen zijn. We moeten ons ook afvragen of de Indiërs willen wat wij willen. Wat me in ieder geval heel duidelijk wordt, is dat de boerinnen de zaken enorm goed in orde hebben. De koeien worden heel goed verzorgd en de melk is van een excellente kwaliteit wanneer zij het komen inleveren bij de lokale verzamelpunten, de collectives. Ter plekke wordt de hoeveelheid vet en drogestof gemeten. Alles wordt genoteerd in een logboek en aan het eind van de maand wordt er uitbetaald. En veel van die collectives bleken dus gespaard te hebben toen het crisis werd. Dat vind ik heel wijs. Het getuigt van een visie, van nadenken over de toekomst.

In Nederland hebben we gedurende twee jaren een prachtige melkprijs ontvangen. Nu is het even een stuk minder en zie je dat niet weinig boeren moeite hebben de rekeningen te betalen. Hebben zij niet nagedacht en alleen maar geïnvesteerd? Hebben zij alleen maar het quotumvrije tijdperk als stip aan de horizon gezien? Welke melkprijs hadden zij daarbij in gedachten? Zo zie je maar, we kunnen altijd van elkaar leren. Petje af voor die vrouwen.