De Russen

De vorige Krimoorlog (1853-1856) ging tussen een aantal grote Europese landen en Turkije aan de ene kant tegen Rusland aan de andere. De Russen verloren uiteindelijk en in 1856 werd de Vrede van Parijs gesloten.

De Krimoorlog heeft beroemde namen opgeleverd: de slag bij Balaklava, de charge van de Light Brigade, Florence Nightingale.

Komt er nu weer een Krimoorlog? Op zich zou het westen zo’n oorlog wel kunnen winnen. Maar waarom zouden we? Principes? Daar is nog nooit een oorlog voor begonnen. Economische macht? Daarvoor moeten we juist geen oorlog beginnen. Per jaar gaat er uit Nederland voor bijna  1 miljard euro aan agrarische handel naar Rusland. Op onze pootaardappelen, groenten en fruit, maar ook op bloemen zijn de Russen verzot. We kunnen dus niet zomaar aansturen op sancties tegen Poetin. Dat zou ons teveel geld kosten.

En we krijgen dan natuurlijk ook geen Russische olie of Russisch gas meer, zodat de voorzichtige CPB-prognoses over het economisch herstel meteen in de prullenbak kunnen. De vorige Russische blokkade – nog onder Bleker – staat ons nog vers in het geheugen. Een beetje mopperen over de homorechten in Rusland, ach, daar vloeit geen bloed uit. Dat kan Poetin wel hebben.

Maar nu de Russen de Krim zijn binnengevallen komt de zaak flink op scherp te staan. Gelukkig is Oekraïne geen lid van de NAVO, anders zouden wij nog verplicht zijn tot militair ingrijpen ook, op grond van het NAVO-verdrag. Nu kunnen we volstaan met een beetje mopperen, een contactgroep opzetten, Hans van Baalen naar Kiev sturen, de Oekraïners een beetje steunen met vriendelijke woorden.

Als we ze echt willen helpen kost dat ook weer honderden miljarden, en dat doen we dus niet. Pappen en nathouden dus. Als we de tijd nemen, gaat Rusland vanzelf naar de filistijnen. De Russische economie is zeer kwetsbaar, het bestuur is corrupt, de mannen zijn allemaal aan de drank. In Siberië is vrijheid van meningsuiting, omdat men daar toch niet verder verbannen kan worden. Poetin is een nare man en Rusland een akelig land. Maar zo lang zij onze pootaardappelen, groenten en fruit, alsmede bloemen blijven kopen, zou ik alles maar laten gaan. Als de Russen zelf moeilijk gaan doen, nou dan kunnen we altijd nog onze principes laten spreken en de Krim binnenvallen.