1952: graan laden is secuur werkje

Het dorsen zou later een keer gebeuren, in de winter als er meer tijd was. Tot die tijd lagen de stengels met halm en al in de zaadberg.

Het laden van de schoven was een secuur werkje. Het lijkt of de schoven in het wilde weg omhoog worden gestoken en daar een beetje worden neergegooid.

Niets is minder waar. Het geheel werd zodanig neergelegd dat de halmen aan de binnenkant zaten en de stengels aan de buitenkant. Niet vanwege mogelijk naderende regen, maar omdat de halmen dan in elkaar klitten en elkaar vasthielden. Tijdens de hobbelige weg naar de boerderij, bleef alles op deze manier goed vastzitten.

Tot de jaren ’60 was de graanteelt booming business, daarna nam het areaal af onder meer doordat andere, goedkopere, grondstoffen voor veevoer beschikbaar kwamen. – Foto: Misset

Op de foto is niet te zien of het een goede oogst betrof of niet. Feit was wel dat de opbrengsten in Nederland relatief hoog waren. In de periode 1946 tot en met 1950 haalden Nederlandse boeren van een hectare gemiddeld 3.255 kilo tarwe tegenover 1.879 kilo in andere West-Europese landen, een verschil van 173%.

Met gerst produceerden Nederlandse boeren 131% meer, met rogge 145% en met haver 148%. De grondsoort speelde hierbij een rol: het meeste graan werd geteeld op de vruchtbare zeeklei van Zeeland en Groningen en op de kleigronden langs de grote rivieren.