Nadat de kalfjes weg zijn is alleen de hond nog vrolijk

Peter (43) en Erik Flinkert (37) hebben in maatschap met hun ouders in het Groningse Westerbroek een melkveebedrijf. In 1990 begonnen ze met 90 koeien. Dat aantal breidden ze uit naar 300. “Samen met 300 stuks jongvee hadden we 600 koppen in de stal.”

Ze gingen verder; het werd tijd voor een nieuwe stal. De vergunning viel in 2014 op de mat. Maar hoe iedereen ook zijn best deed, de stal was niet voor juli 2015 klaar. Omdat er onrust op de markt was, kochten de broers alvast extra koeien in Denemarken, ‘want je kunt wel wachten, maar waarop?’.

Tekst gaat verder onder video.Video: Maarten van Blokland en Marieke de Man

Jongvee weg

De gevolgen van dit alles zijn achteraf wrang. Het fosfaatreductieplan werd ingevoerd, de peildatum werd vastgesteld op 2 juli 2015. Het aantal koeien dat ze toen hadden, werd het uitgangspunt. Het betekent dat alle bijgekochte dieren weer weg moeten, en nog wel meer ook. Bij Flinkert moest er 140 GVE uit, iets dat enorm pijnlijk was. “Het ondereind weg doen, dat was zo moeilijk niet, maar daarna? Welke koe kies je dan uit?” Het lukte de broers niet om die selectie te maken. In plaats daarvan deden ze hun jongvee weg.

“Dit is zó zonde!”, roept Peter als hij een kalf de laadklep opdrijft. “Zo’n mooi kalf …” Maar de wet is onverbiddelijk en het ene na het andere dier gaat de veewagen in, tot de stal zo goed als leeg is. Alleen de hond rent dan nog vrolijk kwispelend rond.

De broers zuchten diep. “We zijn doorzetters, maar dit maakt boer zijn helemaal niet leuk.”

Aflevering 1: ‘Vast in een harnas waar we niet uit kunnen komen’