1970: melkbussen met een speciale vorm tegen omtrapppen

Voor elke koe door de knieën om het melkstel aan te sluiten. Voor veel veehouders was de situatie van deze foto uit 1970 de realiteit voor ze overstapten op een ligboxenstal met een melkput er in.

Dat klinkt of melken op een grupstal vervelend werk was. Maar dat was het voor de meeste boeren niet. Het ging snel en je zat lekker droog. Heel wat anders dan dat buiten melken in weer en wind. Nee, dan was melken op stal heel wat mooier. Dat ging prima met een melkapparaat dat je kon aansluiten op een vacuümleiding die boven de dieren langs liep.

Pulsator

Op de deksel van het apparaat zat de pulsator, daarvandaan liep een luchtslang naar de melkklauw. De emmer op de foto, net zichtbaar onder de koe, heeft een zogenoemde conische vorm. Daar was over nagedacht. Er kon niet geweldig veel melk in, tussen de 18 en 25 liter. Maar als een koe ertegenaan trapte, viel zo’n bus niet zo snel om. Grotere bussen hadden weliswaar meer inhoud maar die lagen ook sneller op hun kant. Om bij het omvallen al te veel melkverlies te voorkomen, waren de bussen voorzien van een terugslagklep.

Er waren ook dubbele melkapparaten met wel 30 liter inhoud. Op de deksel zaten twee pulsators en twee melkstellen. Eén bus kon dus twee koeien aan. Maar de melker zelf moest dat ook nog kunnen. Niet voor niets adviseerde de voorlichting zo’n snelmelker alleen te gebruiken als de melker zeer geoefend was. Zo niet, dan deed men er beter aan het bij een enkel apparaat te houden. Op elke tien koeien, schafte men er het beste één aan.