1959: Zaadberg raakt overbodig door oprukkende maaidorser

Deze foto uit 1959 toont een fruitboom in bloei. Op de achtergrond een volle zaadberg. Meestal werden zaadbergen afgedekt met schuin aflopende schoven, maar in dit geval met een beweegbare kap. De opslag van graan met halm en al zou in de jaren hierna snel uit beeld verdwijnen daar de maaidorser terrein won. In het jaar van de foto werd al bijna 20% van al het graan met een maaidorser van het land gehaald, wat de zaadbergen overbodig maakte.

Stijgende kosten voor arbeid

Dat de maaidorser zo snel terrein won, had te maken met de schaarste en daarmee snel stijgende kosten van arbeidskrachten. Tegelijk liepen de kosten voor het gebruik van een dorsmachine alsmaar op. De machine was dus goedkoper en omdat het werk sneller ging, waren er ook nog eens minder oogstrisico’s.
Tegelijk krabden sommige boeren zich ook wel eens onder de pet over al die nieuwigheid, want de strokwaliteit was maar zozo. Omdat de stoppellengte bij de maaidorser langer was, leverde deze oogstmethode minder stro op. Dat de kwaliteit minder goed was dan van gangbaar geoogst stro, had deels te maken met het vochtgehalte. Halmen die in het zwad werden gelegd of op schoven, droogden beter dan wanneer het graan op stam werd geoogst. En dat was wat de maaidorser deed. Als die kwam, bevatte de onderste helft van de halmen soms wel 30% meer vocht dan de bovenste helft. In de bewaring gaf dat schimmelvorming.
Ondanks deze nadelen was de maaidorser niet meer weg te denken. De zaadbergen raakten leger en leger.