Oppassen met de PAS

Den Haag worstelt met de PAS. Deze Programmatische Aanpak Stikstof gaat over de ammoniakuitstoot. Die is dankzij grote inspanningen al de helft minder dan in de jaren 90, maar moet nog verder omlaag.

De doelstellingen op het gebied van ammoniak belemmeren bedrijfsgroei bij natuurgebieden. De PAS is bedoeld om daar een mouw aan te passen. Het is een typisch product van het poldermodel. Ingewikkeld en stroperig, maar in principe goed voor alle partijen. Als het werkt tenminste. Het convenant dat vertegenwoordigers van boeren en agribusiness nu hebben gesloten met de staatssecretaris is daarom een belangrijke, zij het niet de laatste stap. Er moet ook nog een wet aangenomen worden.

Er zit wel een gemene adder onder het gras. Ammoniak is niet alleen een probleem van de landbouw. Ook verkeer en industrie produceren het. Het lijkt er nu op dat vanuit die hoek op de rem getrapt wordt. Jammer. Ernstiger nog is de kans dat milieuwinst die de landbouw boekt, elders wordt gebruikt. Denk aan verhoging van de maximum snelheid op bepaalde snelwegen. Dat kan natuurlijk niet. De landbouw heeft veel geïnvesteerd in vermindering van de ammoniakuitstoot, en gaat daar nog meer voor doen. De resultaten daarvan moeten dan ook ten goede komen aan deze sector.