Zo ging het toen: precisielandbouw in 1964

Op de foto uit 1964 wordt kunstmest gezaaid. Min of meer gelijkmatig kwamen de korrels op het land terecht en daarmee was het een vorm van precisielandbouw. De term staat letterlijk op de achterkant van de afbeelding geschreven, alleen stellen we ons er anno nu wel iets heel anders bij voor.

Niet heel licht

Dit type kunstmeststrooier voldeed aan een aantal basisvoorwaarden: de bediening was makkelijk, er konden verschillende soorten kunstmest in, variërend van korrels tot vlokken en poeder, er kon veel kunstmest in de voorraadbak en hij was makkelijk schoon te maken. Aan een andere wens voldeed hij echter niet: hij was niet heel licht en ook de uurcapaciteit kon beter. Maar toch, het was een van de vele verbeteringen die na de Tweede Wereldoorlog waren ingezet.

Tandenkrans

Wie goed kijkt, ziet onder aan de bak van de strooier een hele rij schotels zitten met rondom een tandenkrans. In deze krans greep een wormwiel, dat via-via werd aangedreven door de wielen van de strooier. Tussen de schotels steken uitwerpers naar buiten, hiermee werd de kunstmest uitgestrooid. Met schuifplaten was de uit te strooien hoeveelheid in te stellen.

Minder kans op strooibanen

Vergeleken met handmatig uitstrooien uit een zaaibak op de buik, was deze methode inderdaad een stuk preciezer. De kans op strooibanen was bijvoorbeeld niet afwezig, maar wel minder. Maar tegelijkertijd was kunstmest strooien met een dergelijk werktuig nog steeds erg grof. Het ging vooral sneller.