Richard (53) en Rozalinda (51) Scholten – de Bruijn wonen op Erve Smienk in Bentelo, Overijssel. Hij heeft een biologische melkveehouderij met 60 melkkoeien en 20 stuks jongvee op 50 hectare met melktap. Zij is docent tekenen, schilderen en boetseren op de Vrije School. Rozalinda’s dochters Jade en Mijke zijn inmiddels het huis uit.
Lees verder onder foto
Richard heeft een biologische melkveehouderij met 60 melkkoeien en 20 stuks jongvee op 50 hectare met melktap. Zij is docent tekenen, schilderen en boetseren op de Vrije School.
Richard
“Rozalinda stimuleert me om dingen te doen. Ze gaf me drie jaar geleden het laatste duwtje in de rug om op biologisch over te schakelen. Het was een lastige tijd, ook door de droogte. Ik hikte er al een tijd tegenaan en nam de stap toen landgoed Twickel, waar we de boerderij van pachten, aangaf ons te ondersteunen. Sinds we biologisch werken, heb ik het plezier in het boeren terug. Ik voel vrijheid.
Vorige week organiseerden we Kunst en Koeien op het erf, een kunstroute, waarbij de koeien ook weer voor het eerst buiten waren. Er kwamen mensen die geïnteresseerd waren in de dansende koeien en mensen die voor de kunst kwamen. Het werd heel gezellig. Collegaboeren liepen mee met de route, het contact is echt leuk. Wij ervaren dat als positief. Ik ben niet zo’n prater, maar als mensen op mij afkomen en het gesprek ongedwongen is, zoals tijdens de kunstroute, dan praat ik wel.
‘Vanaf het moment dat ik ze ontmoette was het goed’
Rozalinda is spontaan, warm en open. Ik vind het lastig om uit mijn woorden te komen, zij geeft woorden aan mijn gedachten. Rozalinda heeft humor, is spontaan en haar ideeen vind ik leuk. En ze is knap! Ze straalt als ze me ziet.
Haar kinderen voelen als mijn eigen kinderen. Vanaf het moment dat ik ze ontmoette was het goed. Rozalinda komt oorspronkelijk uit Gouda, voor mijn familie was het wennen om me Hollands te horen praten.
Richard: 'Ik vind het lastig om uit mijn woorden te komen, zij geeft woorden aan mijn gedachten.'
We hebben een gezamenlijke agenda waar de dingen in staan die moeten gebeuren. Zo is ze op donderdag altijd laat thuis door de schoolvergadering. De moestuin doen we samen, zij maait en ik zet het trekkertje klaar. Op zondagochtend wandelen we in het landschap om de boerderij. Rozalinda bedacht dat we een oude caravan bij de bosrand neer konden zetten, met de achterkant in de richting van de boerderij. Daar drinken we soms even koffie. Ik zag er eerst niks in, maar ze had gelijk: het werkt. Daar lukt het om even niet met de boerderij bezig te zijn.
We zetten af en toe een streep in onze agenda. Dan komt een melkster om te melken. Wij gaan naar een museum, iets waar ik niet mee ben grootgebracht maar wel van geniet. Een stad ingaan vinden we ook leuk, dan drinken we ergens koffie en belanden meestal in een boekenwinkel, want we houden van lezen. En ’s avonds kijken we graag naar een Scandinavische thriller.”
Lees verder onder foto
Rozalinda: 'Richard is mijn stabiele factor. Het is het vertrouwen dat hij me steeds geeft en dat hij me accepteert zoals ik ben.'
Rozalinda
“Ik woonde in een koophuis in Zutphen met mijn dochters. Het was de bedoeling om er altijd te blijven wonen, een relatie wilde ik niet meer. Maar in 2015 kwam ik Richard tegen, die net als ik ook besloten had alleen te blijven. We ontmoetten elkaar op een crematie. Mijn dochters waren destijds nog maar tieners. Toen hij ze ontmoette, zei hij een vriend voor ze te willen zijn waar ze op kunnen konden vertrouwen. Het zat gelijk goed tussen hen.
Richard is mijn stabiele factor. Het is het vertrouwen dat hij me steeds geeft en dat hij me accepteert zoals ik ben, met alles er op en aan. Ik voel me voor het eerst van mijn leven helemaal thuis. Richard is standvastig bedachtzaam. Iedere dag is hij hetzelfde. Hij blijft relaxed en wil altijd ergens een nacht over slapen. Zelf ben ik meer een pingpongbal. Als ik een aanbieding zie en een impulsieve aankoop wil doen, dan wil hij er een nachtje over slapen. Het vervult me met trots hoe Richard de boerderij alleen draait en dat hij op zijn 50e overstapte naar biologisch, met alles wat daar bij kwam kijken.
Soms bijt ik me ergens in vast, zoals het onthoornen van de kalfjes. Ik kan zoiets niet loslaten en bleef hem met informatie voeren. Op een dag zag ik dat de kalfjes hun hoorns nog hadden. Hij had er over nagedacht en liet ze hun hoorns houden. Einde discussie. Zo is Richard.
‘Hij accepteert me zoals ik ben, met alles er op en er aan’
Tussen 9 en 10 ’s ochtends hebben wij ons rustpunt van de dag. Hij eet veel en langzaam, ik eet snel en weinig. Ik smeer flink veel boterhammen voor Richard, anders ga ik te veel eten. Voordat ik naar mijn werk ga, bereid ik ook het avondeten voor. Ik geef in Zutphen op de Vrije School les in tekenen, schilderen en boetseren. Omdat de reisafstand groot is, ben ik teruggegaan naar 0,6 fte. Om tien uur rij ik weg, dan ben ik om 17 uur weer thuis. Hij zet het eten ’s avonds op.
Ontvangstruimte op de deel.
Op de boerderij is altijd wat te doen. Het huishoudelijke werk ligt vooral bij mij, maar als ik strijk, dan vouwt hij de was op. Als docent kan ik buiten de schoolvakanties niet vrij nemen, terwijl Richard soms onverhoopt moet maaien terwijl we samen iets gepland hebben. Daar kan ik wel eens van uit mijn doen raken. Tijd om te werken in mijn atelier heb ik als Richard aan het melken is. Ik ben erg gelukkig met mijn atelier en ontvangstruimte op de deel.”
Boerderij
Beheer
WP Admin
Bewerk bericht