Opvolger John: ‘Mijn ouders hebben hier heel wat bereikt’

Hij zit nog op school maar opvolger John heeft al duidelijk voor ogen wat hij later wil met het bedrijf. Maar voor hij het overneemt, wil hij eerst nog wat van de wereld zien.

Lees verder onder de foto‘s

Als ik het bedrijf overneem, verander ik …

“Niet veel. Pootaardappelen vormen nu onze hoofdtak en daar wil ik ook mee verder. Wel zou ik een groter deel op eigen grond willen telen. Nu is – van de 80 hectare pootaardappelen – het meeste huurland. Verder zou ik wat andere gewassen willen om het risico te spreiden. Het ligt eraan waar tegen die tijd vraag naar is en wat op dat moment bij ons past. Dat wisselt. Vroeger hadden we bijvoorbeeld wortelen, die hebben we nu niet meer.
Waar ik trouwens erg naar uitkijk, is robotisering in de schuur. Denk aan optisch sorteren of automatisch opzakken. Dat zou veel werk schelen.”

Mijn grote voorbeeld is …

“Mijn ouders. Als je ziet wat die voor elkaar gekregen hebben. Ze kwamen hiernaartoe, begonnen met 30 hectare en moet je nu zien. Ze hebben heel wat bereikt.”

Het mooiste werk vind ik …

“Aardappels poten. Dan begint het voorjaar, het is mooi weer, je kunt de schuur uit en weer buiten aan de slag. Ik geniet daarvan. Wat het ook leuk maakt is dat je het met zijn allen doet. Er zit iemand op de frees, iemand bedient de hefmast. Dat is toch anders dan tarwe zaaien. Dat doe je helemaal alleen.”

Ik heb een hekel aan …

“Ik vind het niks als het niet loopt. Als er tijdens de oogst dingen kapot gaan bijvoorbeeld. Aan het begin van het oogstseizoen kan ik dat nog wel hebben, maar als je al een tijd bezig bent en het is niet dagen achter elkaar mooi weer, dan kan ik daar wel geïrriteerd van raken. Vooral als het iets met de computer is. Dat kun je niet snel even zelf repareren. We proberen er meestal maar een grapje bij te maken.”

Als ik een miljoen win in de loterij dan …

“Koop ik er grond van. Maar ja, dat is nog niet zo simpel. Vorig jaar hebben we een boerderij erbij gekocht. Het is een halfuur rijden met de trekker maar je moet toch wat. Zo heel veel land komt er nou ook weer niet vrij en al helemaal niet om de hoek.”

Over vijf jaar dan …

“Ben ik klaar met school, werk ik thuis en heb ik hopelijk wat meer van de wereld gezien. Ik ben al twee keer in Engeland geweest en voor school ook een keer in Duitsland. Eigenlijk wilde ik naar Canada maar vanwege corona was het moeilijk om aan een visum te komen. Toen dacht ik: daar ga ik dan na mijn schooltijd nog wel een keer naartoe. Of naar Nieuw-Zeeland, daar lijkt het me ook mooi.”