Niks waard

Omdat Sjoerd er totaal geen vertrouwen in had, heeft hij vorig jaar onze uien ondergeploegd in plaats van ze te rooien.

De opslagruimtes in onze schuren zijn toen verhuurd aan twee andere boeren die wat optimistischer waren en er hun wel gerooide uien hebben binnengereden.

Het zijn best mooie uien, maar de prijs is nog steeds dramatisch. De ene boer heeft nog een heel klein beetje hoop, de andere is deze week begonnen alvast een vrachtje weg te brengen naar een veeboer die wel een kiepertje per week aan z’n beesten wil voeren. Misschien wil een vergister ook wel wat hebben, zegt hij. Het is nu de kunst om zonder grote kosten die uien kwijt te raken. “De uien zijn niks waard!”, zeggen boeren.

Als je de voedingswaarde van zo’n partij zou bepalen, zou je tot een heel andere conclusie moeten komen. En voor menigeen heeft zo’n goudglanzende siepel ook vast een bepaalde belevingswaarde. Maar wat heb je daar aan als niemand er geld voor wil geven?

Bij natuur gaat dat anders. Een paar dagen geleden hoorde ik op een feestje de term “natuurwaardeverkenner”. Na het nodige speurwerk op m’n computertje kom ik uit in België. Het Departement Leefmilieu, Natuur en Energie van de Vlaamse overheid heeft een studie laten uitvoeren over de economische waardering van ecosysteemdiensten voor maatschappelijke kosten-batenanalyse. De Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek en de universiteiten van Antwerpen en Amsterdam hebben toen een instrument ontwikkeld om de maatschappelijke waarde van bos en natuur te berekenen en dat is de natuurwaardeverkenner.

Ecosysteemdiensten zijn de baten die mensen krijgen van ecosystemen. Die diensten kunnen zowel cultureel, regulerend, ondersteunend als productverstrekkend zijn. Het gaat over belevings- en bestaanswaarde, bijvoorbeeld recreatiewaarde voor fietsers en waarde die mensen hechten aan behoud van groen voor hun kinderen. En waterzuivering door moerassen of de afvang van luchtvervuiling door vegetatie.

Dat wordt allemaal op geldelijke waarde gezet en zo zijn kleine natuurgebiedjes bij steden wel 90.000 euro per hectare per jaar waard. Ik wil dat best geloven, maar is er ook iemand die dat betaalt?