Koeien aan einde lactatie veel schraler dan voorheen

Koeien zijn aan het einde van de lactatie een stuk schraler in conditie dan voorheen. Dat concludeert Cynthia Besselink, student Diergeneeskunde aan de Faculteit Utrecht.

Gemiddelde BCS 2,75

In Gelderland en Overijssel onderzocht de studente 373 koeien. Dat gebeurde op 40 melkveebedrijven. Van droogstaande koeien werd de conditie gescoord (BCS).

De gemiddelde BCS van de droge koeien was 2,75. Volgens de lactatiecurve die we landelijk hanteren, hoort die tussen de 3,0 en 3,5 te liggen. De BCS aan het einde van de droogstand is dus afgenomen. Als koeien een schralere conditie hebben, dan hebben ze na afkalven minder conditieverlies.

Voederwaarde rantsoen

De voederwaarde van het rantsoen waar die koe einde lactatie op aangewezen is en de gemiddelde melkproductie bleken samen van invloed te zijn op de BCS van koeien in de droogstand. De hoeveelheid zetmeel uit snijmais en darmverteerbaar eiwit (DVE) in het rantsoen speelden een kleinere rol. Met meer zetmeel en een daaropvolgend energieoverschot wordt een beter conditieherstel verondersteld. Het gemiddelde zetmeelgehalte van het basisrantsoen was 149 gram per kilo droge stof.

Klauwaandoeningen

Een schrale conditie kan gevolgen voor de koe hebben, doordat de vetreserves kleiner zijn. Dat betekent onder andere dat het vetkussentje in de klauwen dunner is, waardoor de kans op klauwaandoeningen zoals zoolzweren en -bloedingen groter is.

Zowel voederwaarde van het basisrantsoen als de lactatielengte bepalen mede de melkproductie van de koe tijdens de volgende lactatie, aangezien beide factoren samen de BCS van koeien bij droogzetten beïnvloeden. De focus moet dus liggen op het optimaliseren van het droogstands- en melkveerantsoen en een wat langere lactatie. Daardoor vindt meer herstel van de BCS plaats.