‘Kalveren verzorgen is vrouwenwerk’

Het lijkt misschien net alsof ik heel veel tijd spendeer in de stal. Dat is niet zo. De laatste jaren had ik geluk met onze zoon Naud en neef Tom, die veel op de boerderij helpen. Stro in de boxen, voeren, de resterende kalveren scheren, hulp bij het plaatsen van de nieuwe vervangende robot en ga zo maar door.

Mijn werkwijze

Zelfs bij de kalveren vind je me niet dagelijks. Omdat de melk voor de kalveren altijd op afwijkende tijden komt, en niet op vaste tijden zoals vroeger in de melkstal, vind ik dit meer een mannenklus geworden. Als ik tijd heb en wanneer Luc gestrest rondloopt, dan help ik natuurlijk graag. Laatst was weer zo’n weekje dat het compleet niet liep met de kalveren. Ze wilden slecht drinken, ze hadden een doffe haarkleur en een aantal had een naar kuchje.

Mijn werkwijze? Met overall aan stap ik dan in het kalverhokje. Om het kalf tussen de benen vast te klemmen en zo voorzichtig te helpen met drinken, door de speenemmer in de ene hand vast te houden en met de vingers van de andere hand, het kalf heerlijk te laten zuigen aan mijn vingers. Vervolgens de laatste stap, het kalf richting de speen manoeuvreren.

Niet met de beste kleding in de stal

Als ze zelfstandig kunnen drinken, maar soms nog net een hulpje nodig hebben, dan kruip ik niet in de hokjes, maar probeer ze vanaf de loopgang te helpen. Laatst had ik, niet zoals gewoonlijk een jas met een goede jaszak aan, maar eentje waar de jaszak niet goed dicht ging. In de ene jaszak zat het oefenmateriaal (kleine stukjes kaas) voor onze hond Finn en in de andere jaszak de afstandsbediening voor Finn’s halsband. Toen ik over de planken heen reikte, plonsde de afstandsbediening precies in de melk van de kalveremmer.

Soms, als ik bijvoorbeeld op het punt sta om onze dochter weg te brengen en ik mijn geagiteerde man in de kalverenstal eventjes wilt bijstaan, dan doe je rare dingen. Toch snel even helpen en met mijn beste schoenen een kalverhokje in. Omdat ik te gehaast ben om mijn laarzen aan te doen. En uiteraard stapt zo’n kalf op mijn suède schoen en zijn mijn schoenen verpest. Dat levert me steevast commentaar op ‘niet met de beste kleding in de stal!’. Bah, zo betweterig maar wel de waarheid.

Rust, ritme en regelmaat

De werkwijze van mijn schoonvader is nog steeds de beste. Rust, ritme, regelmaat! Hij borstelt de kalveren altijd met een speciale borstel of met de harde bezem. En warempel, meestal als ik die tactiek gebruik gaat een kalf vanzelf staan en gaat vaak, met een beetje hulp, wel weer drinken.

Luc heeft nog een beter trucje. Hij laat het kalf even aan zijn vingers sabbelen, en heel soepeltjes begeleidt hij het richting speen en dan gaat het meestal prima. Maar als ze niet willen, dan is zijn geduld snel op. “Kalveren verzorgen is vrouwenwerk, die zijn veel geduldiger.” Gelukkig ben ik heel soms een beetje onmisbaar.