Heerlijke schoften

Hier in Paraguay kruisen ze zeboe-achtige stieren in. Het vleesvee heeft dus flinke bulten. Een delicatesse!

Het verhaal van hoe de kameel zijn schoft (bult op de rug) heeft gekregen, is een beetje te lang om hier te vertellen. Hoe de zeboe-runderfamilie aan haar bulten is gekomen, weet ik helaas niet. Dat sommige zeboes indrukwekkende bulten hebben, is zeker. In een woordenboek wordt de schoft beschreven als een ronde massa of bult, zoals de vlezige structuur op de rug van een kameel of sommige runderen.

Vandaag, voor het traditionele Sondagmaal, hebben we een schoft in de oven gehad. Toen rees bij mij de vraag hoeveel mensen al eens zo’n schoft gegeten hebben? De gaarmaakmethode is hetzelfde als voor een skaapbout (lamsbout) of beesbraad (runderbraadvlees). Zout, peper en andere kruiden naar smaak toevoegen en een paar uien voor de smakelijke saus. Heerlijk bij rijst en gebakken aardappelen. Ja, ik weet het: te veel koolhydraten! Maar wel erg lekker. En de saus kun je later ook op brood doen.

begeerlijk stuk vlees

Zo’n schoft is een door velen onderschat, begeerlijk stuk vlees. Er zitten geen botten in en het weefsel is licht. Daardoor is het vlees juist niet droog. De structuur vraagt erom dit vlees ietwat langer dan een schouder te braden om het goed mals te krijgen.

Doordat hier in de regio zeboesoorten als de Nelore, Brahman en Tabapua ingekruisd worden, zijn er regelmatig schoften beschikbaar. De lokale Paraguayaanse bereidingswijze is de bult in zijn geheel te braden en daarna pas af te schillen. Dan warm van het vuur zo op het bord. Dat is wel meer werk voor de asadero (braaier of kok), maar de moeite waard voor de eter. Goed gaar aan de buitenkant en sappiger en roder van binnen, zoals rundvlees gegeten dient te worden. Koude, in dun gesneden plakken met wat mosterdsaus zijn bijna nog smakelijker.

Eten, en vooral het gebruik van vlees, blijft een winnaar. Lekker! O, ja. Hier in het Spaans van Paraguay heet zo’n schoft een cupin.

Hasta la próxima!