Goud vinden op een oude zolder

Het is hier maar matig weer en we lopen flink achter met het landwerk. Wel is er mooi tijd om bedrijven van collega’s te bezoeken en dan kom je van alles tegen… en soms past het ook nog.

Het weer zit de laatste tijd een beetje mee. Eindelijk begint het land wat te drogen. Maar het is elke keer vier dagen redelijk weer gevolgd door opnieuw een storing. We liggen dan ook aardig achterop met het werk. Meestal hebben we alles al geploegd voor de winter en laten we de nachtvorsten het grootste werk doen. Zo hoeven we er in het voorjaar maar een keer over met de rotorkopeg en ligt het land zo goed als klaar.

Nu moet alles nog gebeuren. Het is nog te nat om te ploegen. Hier op de kleigrond mag het wel twee weken mooi weer zijn voordat we redelijk aan de gang kunnen, zelfs op gedraineerd land. Op de stukken die op de noordkant liggen, en dus minder zon krijgen, zal het nog langer duren.
De buurman is al aan het spitten geslagen. Werken van boven naar beneden ging niet meer. Dus is hij dwars op de hellingen gaan werken totdat hij schuin naar beneden weggleed. Hij is er toch maar mee gestopt.

Dan maar bouwvakken

Wat doe je nou als je niks kunt doen op het land? Beton storten! Ik heb een vriend die bij de betoncentrale werkt en die heeft soms nog wel eens een restpartijtje over van een grote klus, zoals de bouw van een winkelcentrum, bejaardentehuis, of laatst een crematorium. De bouwvakkers weten niet waar ze het teveel aan beton moeten laten en de baas zegt vaak “gooi maar weg.” Maar waar moet die chauffeur van de betonauto dat nou weggooien?

Zo brengt hij me dus van tijd tot tijd een vracht beton. De ene keer is het 1,5 kuub de andere keer zelfs wel 5 kuub, en dat voor nog niet de helft van de prijs. Gratis gebracht mét synthetische vezels erdoor. Over het algemeen is het zwaar gedoseerd beton voor fundamenten: 380 kilo cement voor 1.000 kilo beton. Het beton slaat dan ook helemaal blauw uit.

Vergaderen en veel rondkijken

Verder is er nu tijd genoeg om te vergaderen en collega’s te bezoeken. Zo kwamen we bij een collega in de Gers die ook een akkerbouw bedrijf heeft en loonwerk verricht.
Bij andere boeren op visite gaan vind ik altijd prachtig. Ogen en oren open, je kunt er alleen maar van leren. Toen we het bedrijf over liepen legde hij zijn manier van werken uit. Totdat ik plots achter in de schuur op een zoldertje een voorschoner zag staan. Met m’n broer had ik het er al eens over dat we eigenlijk ook zo’n ding moesten aanschaffen, voor het opslaan en natuurlijk afleveren van een schoon product.

Toen ik die boer ernaar vroeg, zei hij mij dat hij het apparaat al jaren niet meer gebruikte en dat hij hem zelfs eigenlijk nooit heeft gebruikt. Hij had het ding ooit eens gekocht van een coöperatie en kwam er achter dat zijn toevoercapaciteit lang niet zo groot was als die van de coöperatie. Om de machine goed te laten werken, moet hij een toevoer hebben van ongeveer een ton graan per minuut. Hij kwam niet verder dan 400 kilo en dus functioneerde de machine niet naar behoren. Sindsdien staat ie daar op het zoldertje onder een dikke laag stof zijn dagen te slijten.

Vriendenprijsjes

Omdat ik al zoekende was, wist ik dat tweedehands voorschoners met deze capaciteit rond de €4.000 kosten. Het duurde niet lang of we waren het eens over de prijs en hadden we hem gekocht voor €1.000. Nu staat ie thuis in de werkplaats voor een revisie en alles werkt (gelukkig) prima.

Ons volgende project is een vaste droogoven voor maïs. Die willen we onder onze (gratis) nieuwe schuur van zonnepanelen zetten.
Een vriend van ons heeft een kennis, die iemand kent die een oude schuur heeft met een drooginstallatie, en alle toebehoren. Die schuur wil die man afbreken om op die plek een huis te bouwen. Alles wat in de schuur staat mogen we kopen voor €2.500. Het is een vaste, automatische droogoven van het merk FAO in prima staat, een elevator van 12 meter hoog, vijzels, cycloon etc. Er is maar één voorwaarde: in maart moet alles weg zijn.

Zo zie je maar weer, als je kennissen hebt en de ogen en oren goed open houdt, vind je best nog wel eens wat interessants bij boeren op het erf. Met name op het echte Franse platteland, ver van de doorgaande wegen, staat soms nog wel eens iets leuks achter in een oude schuur of buiten achter op het erf onder een hoop bramenstruiken.