‘Femke Wiersma en Johan Vollenbroek (MOB) tegenover elkaar’

Een stichting en een vereniging die een minister via een brief ter verantwoording roepen over het stikstofbeleid en binnen twee weken met haar in gesprek willen. Als de minister die deadline niet haalt, dan volgen nieuwe rechtszaken. Er zijn tijden geweest dat stichtingen en verenigingen minder macht hadden dan een minister. De bewuste brief van Mobilisation for the Environment (MOB) en Vereniging Leefmilieu aan landbouwminister Femke Wiersma is zo bezien opmerkelijk.

Toch was de timing van de brief voorspelbaar. Vooral omdat MOB-voorman Johan Vollenbroek eerder de wettelijke deadline voor PAS-melders op 1 maart gewoon liet verlopen. Zijn MOB kondigde na die datum geen rechtszaken aan. De organisatie wilde eerst de plannen van de ministeriële stikstofcommissie afwachten. Die plannen kwamen er eind april en zinden Vollenbroek en MOB duidelijk niet. Sterker, de plannen worden door de organisatie ‘aantoonbaar onmogelijk’ genoemd.

Verhoudingen slecht

Minister Wiersma lijkt geen uitgesproken fan (met gevoel voor understatement) van Vollenbroek te zijn. Andersom is MOB geïrriteerd dat de organisatie maar niet in gesprek komt met het BBB-landbouwministerie. Dat bevreemdt niet, beide partijen staan diametraal tegenover elkaar. Vollenbroek praat niet met meel in de mond en is fel over de landbouw. Ook Wiersma moet het vaak bij hem ontgelden. De verhoudingen zijn slecht.

De minister is ook niet verplicht om met elke organisatie in gesprek te gaan en Wiersma hoeft zich ook niet door MOB te laten chanteren. Gevolg is wel dat de dreiging van rechtszaken toch weer op tafel ligt. Met de boeren in de positie van lijdend voorwerp. Zij willen weten waar ze aan toe zijn. Met de eerste plannen van de stikstofcommissie is de onzekerheid niet weggenomen en met de dreiging van MOB keert er een oude onzekerheid terug. Dat is geen benijdenswaardige positie.